Zaloguj się aby ocenić lub skomentować publikację.
Publiczna Szkoła Podstawowa nr 1 im. Tadeusza Kościuszki
„Uczniowie ze specyficznymi trudnościami w czytaniu i pisaniu, czyli co każdy nauczyciel powinien
wiedzieć o dysleksji”
mgr Małgorzata Bonalska
nauczycielka kształcenia zintegrowanego
02 marca 2009 r.
Specyficzne trudności w czytaniu i pisaniu rozpoznaje się u dzieci o prawidłowym rozwoju umysłowym. Dla takich dzieci początek edukacji jest najważniejszy, szczególnie ze względu na zaburzenia lub opóźnienia w procesie czytania i pisania. Tempo nauki i skala problemów przerasta ich możliwości, tłumi wiarę w siebie, nadzieję, więc i chęć pokonywania trudności. Dzieci te otrzymują epitety leniwych, nieuważnych, dziecinnych, złośliwych.
Jednak przyczyny trudności w czytaniu i pisaniu nie są spowodowane zachowaniem dzieci lecz zaburzeniami niektórych funkcji poznawczych centralnego układu nerwowego.
Wśród przyczyn ich występowania wymienić należy:
✓ Czynniki dziedziczne (uwarunkowania genetyczne)
✓ Mikrouszkodzenia powstałe w okresie ciąży, okresie okołoporodowym i w pierwszych miesiącach życia
✓ Wady rozwojowe ośrodkowego układu nerwowego, tzn. opóźnienia w rozwoju funkcji percepcyjno – motorycznych (wzrokowych, słuchowych lub ruchowych).
Wg definicji opublikowanej przez Towarzystwo Dysleksji im. Ortona dysleksja jest „jednym z wielu różnych rodzajów trudności w uczeniu się. Jest specyficznym zaburzeniem o podłożu językowym, uwarunkowanym konstytucjonalnie. Charakteryzuje się trudnościami w dekodowaniu pojedynczych słów, co najczęściej odzwierciedla niewystarczające zdolności przetwarzania fonologicznego. Trudności w dekodowaniu pojedynczych słów są najczęściej niewspółmierne do wieku życia oraz innych zdolności poznawczych i umiejętności szkolnych. Trudności te nie są wynikiem ogólnego zaburzenia rozwoju ani zaburzeń sensorycznych. Dysleksja manifestuje się różnorodnymi trudnościami w odniesieniu do różnych form komunikacji językowej, często oprócz trudności w czytaniu, dodatkowo pojawiają się trudności w opanowaniu sprawności w zakresie czynności pisania i poprawnej pisowni”.
Spotykamy się często również z terminem „dysleksja rozwojowa”.
Dysleksja rozwojowa są to specyficzne trudności w czytaniu i pisaniu u dzieci. Jest to syndrom zaburzeń uczenia się czytania (dysleksja), opanowania poprawnej pisowni (dysortografia) i poziomu graficznego pisma (dysgrafia). Przyrostek „dys” oznacza w języku łacińskim i greckim brak czegoś, niemożność, nadaje znaczenie negatywne. Termin „dysleksja” wywodzi się od czasownika „lego” (j. łaciński i grecki) – „czytam” oraz „lexis” – „mowa” ( j. grecki). Określenie „rozwojowa” oznacza, że trudności te występują w wieku rozwojowym od początku nauki pisania i czytania, a nasilenie tych zaburzeń maleje z wiekiem.
Dysleksja to specyficzne trudności tylko w czytaniu. Termin ten bywa też używany jako krótsza forma nazwy całego syndromu zaburzeń ( mówimy o uczniach „dyslektycznych” nie różnicując trudności).
Dysortografia to specyficzne trudności w opanowaniu poprawnej pisowni. Termin pochodzi od przedrostka „dys” oraz wyrazów „orthos” (j. grecki) – „prawidłowy” i „grapho” (j.grecki) –„piszę, maluję”
Dysgrafia to trudności w opanowaniu poprawnej ...
