Charakterystyka Giaura

Charakterystyka Giaura

Bohaterem powieści poetyckiej Georgea Gordona Byrona „Giaur’ jest tajemniczy „mnich”, zamknięty w sobie i milczący, który dopiero przed samą śmiercią opowiada spowiednikowi swoje dzieje. Jego spowiedź nie jest prawdziwa w sensie religijnym – nie żałuje czynów, które popełnił, nie oczekuje rozgrzeszenia. Broni swego prawa do miłości wbrew układom społecznym i obyczajowym.
Jest to człowiek o ostrych rysach, „smagłym czole, czarnych złowrogich źrenicach”. Ten skryty samotnik wie, że z chwilą śmierci ukochanej Leili skończyło się jego życie. Sam wymierza sprawiedliwość, okrutnie mści się na Hassanie, a potem zamyka w klasztorze.
W swoim postępowaniu kieruje się przede wszystkim dziką pasją, namiętnością, która drga w jego piersi. Cechuje go porywczość, skłonność do uczuć tak pozytywnych jak i negatywnych. Nie potrafi przebaczać, jest zacięty w chęci zemsty na Hassanie. Chce zobaczyć pokorę, strach w oczach przeciwnika „Szukałem w licu sinem, krwią nabiegłem, znaków boleści – żadnych nie dostrzegłem. Rysy śmiertelną okryte ciemnotą, jeszcze wściekłością tchnęły – nie zgryzotą”. Kiedy mu się to nie udaje, przeżywa ogromne rozterki „cóż bym dał za to, gdybym w jego twarzy mógł widzieć rozpacz ginących zbrodniarzy”.
Po popełnieniu zbrodni na Hassanie, Giaur pełen rozpaczy i nienawiści do całego świata, zamyka się w klasztorze. Nie modli się jednak, nie wierzy w nic, pragnie tylko śmierci. O swoim stosunku do świata tak mówi spowiednikowi: „żyłem, lecz ból mi oddychać nie dawał, wąż pierś mą ścisnął, serce me obwinął, myśli me kąsał i zemstą napawał. Odtąd świat cały miałem w obrzydzeniu”. Miłość popchnęła go do zbrodni, cierpi męki, „umiera” z miłości, ale przedtem żył intensywnie, nie wegetował z dnia na dzień. Uczucia wypełniły jego życie i były autentyczną, cenną wartością, dobrem dla wielu nieosiągalnym.
Giaur – to postać tragiczna: wielka, nieprzeciętna indywidualność skłócona ze światem i rozdarta wewnętrznie; człowiek zdolny do wielkiej miłości, a nienawidzący społeczeństwa, skrzywdzony śmiertelnie i mszczący się za swe krzywdy, tajemniczy samotnik stroniący od ludzi, obciążony świadomością swego zła, niewidzący dla siebie żadnej jasnej przyszłości. Zwątpienie, rozpacz, rezygnacja doprowadziły do „samobójstwa ducha”. Ten romantyczny bohater przybrał postać szlachetnego zbrodniarza, który świadomie popełnia zbrodnię w imię wyższych racji i ponosi karę, a są nią nieustające wyrzuty sumienia. Giaur zabił Hassana, sam wymierzył sprawiedliwość, nie żałuje jednak popełnionej zbrodni, a tylko śmierci ukochanej. Mimo to dręczy go sumienie, nie może zaznać spokoju. To jest kara za zbrodnię.
Uważam Giaura za postać bardzo nieszczęśliwą i tragiczną, nieumiejącą „odnaleźć się” w otaczającym go świecie. Sądzę, że w zachowaniu, postawie i charakterze bohatera swej powieści ...