Zaloguj się aby ocenić lub skomentować publikację.
Opis i analiza problemu edukacyjnego dziecka niepełnosprawnego
w stopniu umiarkowanym
Wstęp
Studium problemu edukacyjnego jest bardzo cennym sposobem diagnozowania uczniów o specjalnych potrzebach edukacyjnych. Dzięki uwzględnieniu badań psychologicznych, pedagogicznych i lekarskich, pozwala nauczycielowi na ustalenie możliwości rozwojowych dziecka we wszystkich sferach rozwoju psychospołecznego i ocenę skuteczności metod
i środków. Dziecko zaniedbane, czy niepełnosprawne umysłowo ma inne możliwości rozwoju biologicznego, psychicznego, społecznego i duchowego, ale będąc osobą ma pełne prawo do wspomagania swojego rozwoju poprzez system edukacji, tak jak wspomaga się rozwój dziecka bez ograniczeń rozwojowych. Takie dzieci powinny mieć możliwość rozwoju swych funkcji poznawczych, emocjonalnych, działaniowych, jak inni ich rówieśnicy, choć wymaga to dostosowanych do ich możliwości środków. Terapeutyczno - edukacyjna praca z dzieckiem wymaga wszechstronnej diagnozy możliwości i umiejętności dziecka, rodziców, a także środowiska edukacyjnego. Edukacja ucznia o specjalnych potrzebach jest ze swej natury nauczaniem indywidualnym, ponieważ każde z dzieci ma inny układ wrodzonych i środowiskowych czynników warunkujących rozwój. Dziecko sprawiające trudności dydaktyczne przeżywa tak samo jak inne dzieci lęk, niedogodności, ograniczenia, zagubienie, niezrozumienie nowych bodźców, potrzebuje bliskości fizycznej i psychicznej drugiej osoby. Ważne jest, by być z dzieckiem i uczyć się rozpoznawać jego sygnały komunikowania potrzeb i emocji oraz rozumienia świata. Tylko bycie z dzieckiem daje mu szansę rozwoju tych możliwości, które posiada.
Identyfikacja problemu
Jak stymulować rozwój dziecka niepełnosprawnego intelektualnie w stopniu umiarkowanym? Dziecko w wieku 9 lat zostało objęte nauczaniem w szkole podstawowej. Ma wyznaczonych sześć godzin nauczania indywidualnego. Dziewczynka nie opanowała materiału klasy „zerowej”. Rodzice nie zgodzili się na objęcie dziecka nauczaniem w placówce kształcenia specjalnego dla osób niepełnosprawnych umysłowo.
Geneza i dynamika zjawiska
Dziewczynka urodziła się w 1997 roku jako drugie dziecko. Ma mózgowe porażenie dziecięce. Niedowład połowiczy lewostronny. Padaczkę. Zaburzenia emocjonalne. Wymaga wózka inwalidzkiego. Bardzo duża chwiejność nastrojów, do agresji włącznie. Przejawia różne fobie i stereotypie. Wykonuje proste polecenia. Nie potrafi współdziałać w grupie. Ma bardzo krótkotrwałą koncentrację uwagi. Obniżoną spostrzegawczość, analizę i syntezę wzrokową, orientację przestrzenną.
Mocne strony dziecka:
– Łatwo nawiązuje kontakty.
– Dość dobra sprawność manualna (ręka prawa).
– Dobra sprawność w zakresie motoryki dużej (potrafi poruszać się samodzielnie w domu).
– Potrafi wypowiadać się spontanicznie.
– Potrafi stosować zwroty grzecznościowe.
– Mobilizująco działają na dziecko pozytywne wzmocnienia.
Słabe strony dziecka:
– Rozchwianie emocjonalne, częste popadanie w złość.
– Niska motywacja do nauki.
– Zaburzona analiza i synteza słuchowa i wzrokowa.
– Niska zdolność do skoncentrowania się na zadaniu, męczliwość.
– Nadmierna wrażliwość na negatywne uwagi w stosunku do swojej osoby.
Świat dziecka to najbliższe osoby, czyli rodzice i siostra. Dziewczynka nie ...
