Lekcje wychowawcze dla klas 4-6

Cykl lekcji opracowany jest na podstawie metod twórczego myślenia. Zajęcia rozwijają osobowość dziecka i pozwalają wielu dzieciom pracować nad pokonaniem swojej nieśmiałości. Oferują uczniom również pracę indywidualną, w parach, w grupach. Mozna je dowolnie modyfikować w zalezności od poziomu edukacyjnego. Forma wyjściowa prezygoyowana jest dla uczniów klas 4-6, jednak po małej korekcie można przeprowadzić je w klasach gimnazjalnych.

Cykl lekcji wychowawczych.

Oprac. Katarzyna Bartoń

1.

Temat: Wydarzenia, które wywołują emocje…

Cele:

✓ wyzwalać odwagę i otwartość w mówieniu o sobie;

✓ budować zażyłość w grupie;

✓ precyzyjnie nazywać emocje.

Umiejętności: mówić o własnych uczuciach, emocjach; potrafić łączyć konkretne wydarzenia z odczuwanymi emocjami.

Działania:

1. Uczniowie otrzymują kartki z fragmentami zdań:

Chwile, kiedy byłam/ byłem najbardziej zakłopotana/ zakłopotany… (przerażony/ przerażona, szczęśliwa/ szczęśliwy, smutna/ smutny, uradowana/ uradowany).

Teraz muszą przypomnieć sobie takie sytuacje. Notują, co zapamiętali i jak się wtedy czuli, co robili, jak się zachowywali.

Chętni uczniowie prezentują swoje zdarzenia (całość zajmuje około 15 - 20 minut).

2. W parach uczniowie sporządzają sprawozdanie z fikcyjnych najbardziej przerażających i krępujących zdarzeń. Po wykonaniu następuje prezentacja.

3. Można również spojrzeć na specyficzne chwile z życia postaci literackich, filmowych… – w zależności o zainteresowań i oczytania dzieci.

*W działaniach tych chodzi o precyzyjne nazwanie emocji i zdarzeń, które je wywołały. Uczniowie mniej otwarci być może nie wezmą aktywnego udziału przy realizacji pierwszego zadania, jest jednak szansa, że łatwiej im będzie mówić o uczuciach przez pryzmat postaci wymyślonej (zadanie2) lub bohatera książki, filmu…. Możliwe również, że poprzez przykłady wybrane przez nieśmiałe dziecko pośrednio dowiemy się o nim samym czegoś więcej. Pod żadnym pozorem jednak nie wolno zmuszać uczniów do wyznań, po których czuliby się niezręcznie.

2.

Temat: Kim jestem?

Cele:

✓ pobudzać wyobraźnię;

✓ wskazywać swoje mocne strony;

✓ stopniowo kształtować poczucie tożsamości i osobistej wartości.

Umiejętności: samookreślać się, otwarcie mówić o sobie.

Działania:

1. 5 – 10 minut w ciszy uczniowie zamykają oczy lub skierowują wzrok na jakąś jednostajną płaszczyznę (tablica, ściana). Teraz mają zastanowić się nad tym, kiedy coś im się udało i byli z siebie zadowoleni. Przypominają sobie również pozytywne opinie, jakie o sobie słyszeli od innych osób. Chętni uczniowie mogą opowiedzieć o swoich silnych stronach i podać przykładowe sytuacje, o których myśleli, jednak nie wolno wymuszać tego na pozostałych dzieciach.

2. Zadajemy teraz pytanie: ,,kim jestem?”. Odpowiedź może mieć formę zdań, listy, np. Ja to mój dom, sport, ulubiony deser… . Odczytują odpowiedzi, ale ich nie analizujemy. Informujemy uczniów, że wskazanie rzeczy, które człowiek ma, nie wyczerpuje kwestii.

3. Pytamy o przekonania i wartości wyznawane przez uczniów. Można posłużyć się przykładem : Ja – to nauka, pomoc innym, szacunek dla bliskich, wiara …; Uzupełniają wcześniej zaczętą już listę.

4. Układanie akrostychów na podstawie sporządzonej przez uczniów listy, np.

P – oczucie humoru zawsze i wszędzie

A – aktywny nie tylko na matematyce

W – oli dobro od zła, ciepło od zimna

E – entuzjasta sportu i ...