Dodaj publikację
Autor
Tatiana Żak
Data publikacji
2010-01-25
Średnia ocena
0,00
Pobrań
27

Zaloguj się aby ocenić lub skomentować publikację.

Referat na temat sieroctwa społecznego można przedstawić na posiedzeniu Rady Pedagogicznej, albo wykorzystać w czasie spotkania z rodzicami. Warto zwrócić uwagę innych na problem sieroctwa naturalnego czy społecznego, ponieważ wielu takich uczniów jest w szkołach.
 Pobierz (doc, 75,0 KB)

Podgląd treści


Tatiana Żak
Temat: SIEROCTWO SPOŁECZNE

Rozważając problem sieroctwa społecznego rozpocznę od określenia samego terminu, który nie jest pojęciem jednoznacznym, ponieważ ma szeroki zakres znaczeniowy i w literaturze przedmiotu jest różnie definiowane:
„Pojęcie sieroctwa współcześnie zmieniło swoje znaczenie. Dawniej sierotą określano jednoznacznie dziecko, którego rodzice nie żyją lub nie są znani. Dziś obok sieroctwa naturalnego, które szczególnie występowało po drugiej wojnie światowej, istnieje i przybiera coraz większe i niepokojące rozmiary groźne zjawisko „sieroctwa społecznego”.[1]
Sieroctwem naturalnym nazywamy sytuację, kiedy dziecko pozbawione jest rodziców na skutek ich śmierci. Dziecko (sierota społeczna) pozbawione jest opieki rodzicielskiej z innych powodów, posiada rodziców(lub przynajmniej jedno z nich), ale wychowuje się w zakładzie i nie ma wcale kontaktu z rodzicami albo kontakt ten jest niewystarczający. Sieroctwo społeczne obejmuje różne sytuacje losowe, w wyniku których dziecko nie może być wychowywane przez naturalnych rodziców:
„W literaturze przedmiotu wyróżnia się pojęcie sieroctwa społecznego sensu stricte dla określenia dzieci przebywających w domach dziecka i sieroctwa społecznego sensu largo, używane dla określenia dzieci pozostających w rodzinach, które nie wywiązują się z podstawowych obowiązków opiekuńczych wobec nich. [2]
Do najczęstszych powodów przyczyniających się do powstania zjawiska sieroctwa społecznego należą: alkoholizm, bieda, choroby psychiczne czy rozwód rodziców. Najczęściej przez sieroctwo społeczne rozumie się taką sytuację, kiedy dziecko pozbawione jest naturalnego środowiska rodzinnego i opieki rodziców na skutek dezorganizacji rodziny:
„Ciągłe wzrastanie rozmiarów sieroctwa społecznego skłania pedagogów do analizy przyczyn tego niepokojącego zjawiska i wyszukiwania różnych skutecznych działań interwencyjnych. Pierwszą całościową próbę analizy tego zjawiska podjęła Alicja Szymborska, a Ryszard Wroczyński i Aleksander Kamieński- czołowi polscy pedagodzy społeczni dali w swoich dziełach wyraz potrzebie analizy sieroctwa społecznego jako swoistej kategorii osamotnienia dziecka.” [3]
Źródeł sieroctwa społecznego jest wiele, ale najczęściej jego przyczyną jest właśnie dezorganizacja rodziny, czyli niespełnianie przez nią w prawidłowy sposób określonych funkcji społecznych i wychowawczych oraz patologia społeczna:
„Sieroty społeczne to dzieci pozbawione trwale i przejściowo szans wychowania w rodzinie własnej, ze względu na brak odpowiednich warunków opiekuńczo-wychowawczych w tej rodzinie.” [4]
Sieroctwo społeczne oznacza pozbawienie dziecka normalnego środowiska rodzinnego i opieki rodzicielskiej z powodu rozbicia rodziny lub jej wykolejenia. Termin ten jest używany także w odniesieniu do dzieci, które mogą się czuć opuszczone i przeżywać poczucie osierocenia przez rodziców, chociaż mają zapewnione dobre warunki materialne i żyją we własnej rodzinie. Ma ono miejsce, gdy rodzice nie okazują dziecku serdeczności, miłości i zainteresowania, a tym samym narażają je na poczcie osamotnienia.
Mówimy wtedy o sieroctwie emocjonalnym, określanym też jako ...