Zaloguj się aby ocenić lub skomentować publikację.
Rola gier i zabaw dydaktycznych w podnoszeniu efektów kształcenia uczniów w edukacji wczesnoszkolnej.
Zabawy i gry dydaktyczne odgrywają ważną rolę w kształtowaniu pojęć oraz utrwalaniu zdobytej wiedzy. Urozmaicone ćwiczenia sprawiają dziecku przyjemność i zadowolenie z faktu wykonywania danych czynności oraz utrwala je. Już Platon zalecał uczyć dzieci poprzez zabawy. Radził wykorzystywać zabawki w nauczaniu geometrii i matematyki. Wartość metod zabawowych dostrzegali także Rzymianie, którzy ucząc dzieci abecadła dawali im do po łykania ciasteczka w kształcie liter. Gorącym zwolennikiem zabaw był P. Dekroly , który ,traktował je jako środek wywołujący aktywność uczniów i podtrzymujący ich uwagę .Innym entuzjastą zabawowych form uczenia był E. Claparede, który uważał, że szkoła powinna być interesująca ,czynna i radosna. W Polsce zalety gier i zabaw docenili: Kamiński, Okoń, Puślecki, Zborowski, Kapica, Hemmerling, Gawrecki i wielu innych nauczycieli praktyków.
O potrzebie wprowadzania na lekcje zabaw w celu zaspokojenia naturalnej skłonności dziecka do zabawy , przypomina J.Zborowski. Przyznaje że gry i zabawy stanowią dla dziecka miłe uczucie , zaspakajają jego popędy i zainteresowania oraz zapewniają warunki do prawidłowego rozwoju uczniów. Zadania zrealizowane w formie gier i zabaw są dla dzieci źródłem osiągania pożądanych wyników a więc po zrozumieniu zadania stanowią niezbędne elementy motywacji aktywności poznawczej uczniów, ukierunkowują proces zdobywania przez nich wiadomości a tym samym zaspakajają ich w tym wieku potrzeby poznawcze Zabawowe formy uczenia się według W. Hemmerling przyczyniają się do rozbudzania ciekawości poznawczej,- podtrzymywania zainteresowania,- koncentracji uwagi, rozwoju pamięci spostrzeżeniowo-wzrokowej i słuchowej, aktywizacji procesów myślenia, rozwijania zdolności wskazywania różnych zależności i związków przyczynowo- skutkowych, rozwijania umiejętności wyjaśniania i oceniania. Gry i zabawy ułatwiają wytwarzanie motywacji zadaniowej , przy której uczeń chętnie podejmuje się wykonywania zadania, ponieważ czerpie z tego satysfakcje. Z tych względów zabawowe metody nauczania – uczenia się są szczególnie przydatne w pracy z uczniami mającymi trudności z nauką. Pomagają odreagować stresy szkolne i pozaszkolne, zorganizować pracę szkolną. W związku z tym pełnią funkcję terapeutyczną zwłaszcza w odniesieniu do dzieci u których stwierdza się deficyty rozwojowe. Zabawowe formy pracy powinny być wykorzystywane możliwie szeroko w planowanym procesie nauczania. Można je z powodzeniem stosować we wszystkich edukacjach: polonistycznej, matematycznej, środowiskowej, plastyczno-technicznej, jak również na zajęciach kompensacyjno-korekcyjnych usprawniających zaburzone funkcje percepcyjno-motoryczne.
„Zabawy mają ogromny wpływ na stan zdrowia psychicznego dziecka, pełniąc role terapeutyczną pozwolą dziecku zwiększyć poczucie własnej wartości, poczucie bezpieczeństwa, przeżyć sukcesy, uwierzyć w siebie, umieć radzić sobie ze stresami” – uważa R. Błanik. Jej zdaniem dobra atmosfera, przyjazny klimat, zabawa, ruch sprzyjają otwartości, szczerości w wyrażaniu uczuć, pragnień, szukaniu przyjaciela ...
