Znaczenie baśni w rozwoju i wychowaniu dziecka w wieku przedszkolnym

Wpływ baśni na wychowanie dziecka zasługuje na szczególną uwagę. Stanowi ona, bowiem interesującą lekturę dzieci w każdym pokoleniu. Jak twierdzi Głodkowska za Szumanem już od czwartego roku życia rozpoczyna się "wiek baśni". Wcześniej dziecko słuchało opowiadań z życia codziennego. Myślenie dziecka ma w tym czasie bardziej charakter fantazji niż myślenia racjonalnego, na przykład dzieci uważają, że słońce jest ożywione, bo świeci. Świat baśni jest bliski rozwojowi psychicznemu dziecka w wieku przedszkolnym, jego możliwościom oraz potrzebom poznawczo-emocjonalnym. Dziecko w ten sposób poznaje świat.

,,Każdy nosi w sobie jaką Andersenowską bajkę,
która tak zachwyciła go w dzieciństwie,
że nie może zapomnieć tego wstrząsu,
bajkę, która urosła wraz z nim,
odkrywając coraz głębsze, coraz
bliższe w miarę dojrzewania, warstwy.”
Krystyna Kuliczkowska

Znaczenie baśni w rozwoju i wychowaniu dziecka w wieku przedszkolnym

Wpływ baśni na wychowanie dziecka zasługuje na szczególną uwagę. Stanowi ona, bowiem interesującą lekturę dzieci w każdym pokoleniu. Jak twierdzi Głodkowska za Szumanem już od czwartego roku życia rozpoczyna się ,, wiek baśni”[1]. Wcześniej dziecko słuchało opowiadań z życia codziennego. Myślenie dziecka ma w tym czasie bardziej charakter fantazji niż myślenia racjonalnego, na przykład dzieci uważają, że słońce jest ożywione, bo świeci. Świat baśni jest bliski rozwojowi psychicznemu dziecka w wieku przedszkolnym, jego możliwościom oraz potrzebom poznawczo- emocjonalnym. Dziecko w ten sposób poznaje świat. Postacie baśniowe są zarysowane wyraziście- są albo dobre albo złe, mądre albo głupie. Taki wyraźny schemat dociera do dziecka i ma ono wzorce do naśladowania, wie, że warto być dobrym, bo to zostaje zawsze wynagrodzone. Perypetie życia głównych bohaterów dostarczają także dzieciom schematów postępowania. Dzięki temu fantazjujące dziecko wzmacnia poczucie własnej wartości i niezależności. Sytuacje, wydarzenia, fakty i postacie baśniowe kierują dziecko w stronę poszukiwania prawdy, mądrości i sprawiedliwości. Baśń spełnia także ogromną rolę w kształtowaniu wiary w siebie, podejmowaniu decyzji, doprowadzaniu podjętych działań do końca.

Słuchanie i równoczesne przeżywanie treści baśni kształtuje i rozwija wyobraźnię dziecka. Wyobraźnia jest podstawą do rozwoju wielu innych procesów i właściwości psychicznych, a przede wszystkim procesów poznawczych i myślenia twórczego. ,,To właśnie dzięki wyobraźni dziecko nawiązuje najbardziej istotne kontakty ze światem, dzięki niej uczy się tolerancji, współczucia, zrozumienia i miłości dla wszystkiego, co żyje”[2]

Słuchając baśni, a zwłaszcza opowiadając usłyszaną baśń, dziecko uczy się ujmować umysłowo i wyobrażeniowo całość zdarzeń. Baśń nie tylko pobudza wyobraźnię i fantastyczność, ale także kształci i ćwiczy mechanizmy wyobrażeniowe. Do ćwiczenia tych mechanizmów baśń dostarcza wielu okazji, bo nic w niej nie jest skonkretyzowane, szczegółowo przedstawione, np.: był sobie król- jednak bez żadnych szczegółów. Dziecko samo tworzy obraz postaci. Przedstawiony w baśni obraz świata pobudza do budowania go we własnej wyobraźni dziecka. Umiejętność kreowania w wyobraźni jest wstępem do tego, by dziecko potrafiło później to, co jest realne i to, co jest wymyślone przez autora. Fantastyka baśni wprowadza je w zaczarowany świat, gdzie może bezpiecznie przeżyć cudowne przygody.
W poczuciu bezpieczeństwa dziecko ma możliwość czerpania radości z uczestnictwa w przygodzie. Jest to radość przeżycia przygody ,,na niby”. Zatarcie ...