Zaloguj się aby ocenić lub skomentować publikację.
Program autorski
Zabawa w terapii pedagogicznej dziecka
przedszkolnego
Joanna Kamieniecka
I. WPROWADZENIE
Pojęcie terapii początkowo związane z medycyną, dziś weszło na stałe do terminologii
pedagogiki i oznacza różnego rodzaju oddziaływania np.: stymulacja rozwoju
dziecka, nadawanie mu społecznie pożądanego kierunku, ożywienie potencjalnych
możliwości dziecka w celu wyrównania występujących braków, korygowaniu zaburzeń.
W oddziaływaniu terapeutycznym pedagoga korygowanie zaburzeń odbywa się
głównie za pomocą środków pedagogicznych, a więc odpowiednio dobranych sytuacji
wychowawczych, w których przez gry, zabawy, inscenizacje, improwizacje, przydział
funkcji mogących pełnić terapeutyczną rolę, stwarza się dziecku korzystne warunki
rozwoju. Oddziaływanie to określamy terminem terapia pedagogiczna – oddziaływanie
terapeutyczno-wychowawcze.
Zabawa jest naturalną formą aktywności dziecka charakterystyczną dla wieku
przedszkolnego. To jedna z najważniejszych „sił napędowych” rozwoju dziecka,
odpowiadająca jego potrzebom.
Zabawa to działalność wykonywana dla przyjemności, to przyjemne spędzenie
czasu. Zabawa dostarcza dziecku zadowolenia, wielu przeżyć, emocji i doświadczeń.
We współczesnej pedagogice, coraz więcej mówi się o roli zabawy w rozwoju
dziecka, jako podstawowej formie jego aktywności.
Zabawa jest jedną z metod wychowawczych dziecka, która:
− jest czynnością wykonywaną dla przyjemności,
− jest działaniem atrakcyjnym, wykonywanym dobrowolnie,
− jest zachowaniem swobodnym pozbawionym motywacji materialnych,
− jest główną formą wyrażania zainteresowań dziecka,
− jest czynnikiem kształtowania osobowości,
− jest środkiem rozwoju psychiki dziecka,
− jest sposobem zaspokojenia potrzeby ekspresji i twórczości,
− jest formą aktywnego wypoczynku i odprężenia,
− jest główną formą poznawania rzeczywistości,
− jest naturalną i wrodzoną metodą uczenia się dziecka.
Zabawa spełnia różne funkcje między innym:
− wychowawczą,
− kompensacyjną,
− autorealizacyjną,
− terapeutyczną,
− relaksacyjną,
− edukacyjną,
− przygotowuje do życia.
Działania poprzez zabawę mają wpływ na:
1) edukację estetyczną – rozwijają oraz pogłębiają wrażliwość, wyobraźnię
artystyczną, pozwalają na własną twórczość, a nie odtwórczość znanych
schematów,
2) edukację intelektualną – ponieważ kształtują spostrzegawczość, pamięć,
myślenie, rozwijają zainteresowania i umiejętności, dostarczają wiedzy o
otaczającej rzeczywistości,
3) edukację moralną, gdyż kształtują postawy humanistyczne, umiejętność
rozumienia drugiego człowieka,
4) edukację społeczną, dlatego, że integrują grupę, kształtują kulturę
współżycia i współdziałania.
Zabawy ruchowe mogą być wykorzystane jako środki rozwoju osobistych,
społecznych i twórczych zdolności dziecka.
1. Rozwój osobisty to:
− wzrost siły percepcji (akcent w zabawie położony jest na wyostrzenie
zmysłów),
− wzrost zdolności do poruszania się (nacisk kładzie się na ćwiczenie
koordynacji wzrokowo-słuchowej, na świadomość własnego ciała, siłę
ekspresji, reakcję lub na zaspokojenie naturalnej potrzeby ruchu),
− orientacja w otoczeniu (wykorzystanie przestrzeni, uczenie się orientacji
i związku z tą przestrzenią),
− wzrost samoświadomości i swobody ruchu (poprzez ruch uczymy się
siebie, rozwijamy własne możliwości, podejmujemy ryzyko,
uczestniczymy w nowych sytuacjach).
2. Zdolności społeczne to;
− doświadczenie integracji grupy (w zabawie uczestnicy czują się związani
ze sobą, wzmacnia ...
