Zaloguj się aby ocenić lub skomentować publikację.
PRACA Z UCZNIAMI Z DYSFUNKCJAMI GRAFOMOTORYCZNYMI
Badania specjalistów wykazują, że około 10-15% uczniów ma specyficzne trudności w uczeniu się. Mogą one występować w zakresie czytania (dysleksja), ortograficznego pisania (dysortografia), techniki pisania i kaligrafii (dysgrafia), liczenia (dyskalkulia) oraz muzyki (dysmuzylia).Trudności te są ważnym problemem z punktu widzenia społecznego. Umownie terminem „dysleksja” określa się trudności w nauce i często dodaje się określenie „rozwojowa”, co oznacza, że omawiane trudności występują od początku nauki, w odróżnieniu od dysleksji nabytej, czyli utraty już opanowanej umiejętności czytania i pisania w wyniku urazu lub choroby.
DYSLEKSJA - problemem nie tylko w szkole.
Dyslektycy, nawet gdy skończą studia niechętnie czytają, w kinie wybierają filmy w polskiej wersji językowej bez napisów, unikają pisania listów, niechętnie wypełniają formularze, często gubią się w mieście lub w lesie z powodu zaburzenia orientacji w terenie i trudności z określeniem kierunku. Dyslektycy mają także problemy z pamięcią i koncentracją. Nie tylko robią błędy ortograficzne i mylą się przy liczeniu, ale nawet nie potrafią wypracować powtarzalnego podpisu, co bardzo utrudnia pracę np.; w księgowości, czy na co dzień przy podpisywaniu czeków. Każdy dyslektyk wymaga specjalistycznych oddziaływań terapeutycznych. Jak najwcześniej rozpoczęta i systematycznie prowadzona terapia pedagogiczna gwarantuje dynamiczne zmiany i może doprowadzić do ustąpienia trudności w czytaniu i pisaniu. W opanowaniu problemów w nauce należy pomagać od samego początku nauki. Praca z uczniami w gimnazjum powinna być kontynuacją terapii rozpoczętej w szkole podstawowej. Ważną rolę w odniesieniu sukcesu przez ucznia odgrywają rodzice jako gwarancja motywacji i systematycznej pracy w domu i ich współpraca z nauczycielami oraz poradniami psychologiczno-pedagogicznymi. Badania uczniów dyslektycznych wykazały, że trudności w pisaniu i czytaniu utrudniają naukę, ale nie dyskwalifikują w osiągnięciu sukcesów, czy ukończeniu studiów. W przezwyciężeniu niepowodzeń „naukowych” ważną rolę odgrywają cechy osobowości i warunki zewnętrzne. Uczniowie niecierpliwi, niesystematyczni, zaniedbani wychowawczo mają mniejsze szanse powodzenia.
Złagodzenie objawów dysfunkcji grafomotorycznych uwarunkowane jest współdziałaniem nauczycieli różnych przedmiotów. W nauce języków dysfunkcje te powodują rozbieżność między wymową a pisownią, w geografii - trudności w pracy z mapą, z określeniem stron świata, w historii - problemy z nazwaniem ciągów logicznych (chronologia wydarzeń), w matematyce - trudności w opanowaniu tabliczki mnożenia, mylenie znaków +,-,<, >, problemy z wykonywaniem działań pisemnych-mnożenie, dodawanie w słupku, w geometrii - wykreślanie figur, błędne rozplanowanie rysunku i kierunku odwzorowywania w związku z obniżeniem sprawności motorycznej rąk. Często łatwiej przeprowadzić im nawet skomplikowane operacje w pamięci niż na kartce, zdarza się bowiem, że nie znając reguł i wzorów, dzięki specyficznemu myśleniu matematycznemu rozwiązują zadania. Zakłócenia wyobraźni ...
