Zaloguj się aby ocenić lub skomentować publikację.
Opis i analiza realizacji
§ 8 ust. 2 pkt 8
Umiejętność rozpoznawania i rozwiązywania problemów, edukacyjnych, wychowawczych, z uwzględnieniem specyfiki, typu i rodzaju szkoły, w której nauczyciel jest zatrudniony
Dokonałem analizy przypadku rozpoznawania i rozwiązywania problemów edukacyjnych i wychowawczych.
Przypadek 1
Opis i analiza przypadku chłopca z cechami autyzmu o znacznym upośledzeniu umysłowym z trudnościami przystosowania się do wszelkich zmian w otoczeniu oraz współżycia w grupie.
Identyfikacja problemu
W dniu 1 września 2009 roku rozpocząłem zajęcia nauczania indywidualnego w Nowym Sączu w ośrodku dla dzieci autystycznych z 21 – letnim chłopcem z rozpoznanym upośledzeniem umysłowym z pogranicza umiarkowanego i znacznego z cechami autystycznymi. U X zaburzona jest percepcja wzrokowa, naśladownictwo, kategoryzowanie, zabawa, mowa. Obniżona jest też sprawność fizyczna. Jednak największą trudnością jest zaburzenie dojrzałości społecznej i komunikacyjnej, które zaburza, uwzględniając oczywiście pozostałe zaburzenia, prawidłowe funkcjonowanie. Chłopiec przejawia obojętność w stosunku do osób dorosłych, nie inicjuje najczęściej sam kontaktu. Niepokojące jest to, że unika kontaktu wzrokowego, najczęściej odwraca głowę.
Częstą jego reakcją na czynności, których nie chce wykonywać, lub na miejsca, w których nie chce przebywać, jest krzyk, ewentualnie artykułowanie dźwięków, które nie występują w naszym kodzie językowym. Ponadto stawia siłowy opór, lub zmienia kierunek trasy.
Kontakt fizyczny jest możliwy najczęściej tylko wtedy, gdy sam go zainicjuje, lub gdy sam go zaakceptuje.
Geneza i dynamika problemu
Rozpoczynając prace z X zapoznałem się z dokumentacją dotycząca jego osoby. Przeczytałem oraz przeanalizowałem takie dokumenty jak:
• Opinia pedagogiczna o uczniu z Gimnazjum w Nowym Sączu,
• Opinia psychologiczna,
• Orzeczenie Poradni Psychologiczno - Pedagogicznej o potrzebie kształcenia specjalnego,
• Diagnoza lekarską.
Nawiązałem także współprace z rodzicami oraz rodzeństwem X. Dzięki rozmowie z nimi uzyskałem wiele znaczących informacji o zachowaniu się chłopca w różnych codziennych sytuacjach, rozkładzie zajęć, sposobie funkcjonowania w sferze osobistej, społecznej, komunikacyjnej.
Zebrane przeze mnie informacje oraz zastosowanie Szkolnej Karty Osiągnięć ucznia, pozwoliły mi na określenie poziomu umiejętności X. To z kolei umożliwiło mi wprowadzenie wstępnej diagnozy oraz opracowanie indywidualnego programy pracy z tym uczniem.
X to chłopiec, u którego stwierdzono upośledzenie z pogranicza umiarkowanego i znacznego z cechami charakterystycznymi ze spektrum autyzmu, do których zalicza się zaburzenia:
• Rozwoju funkcji poznawczych tzn. percepcji wzrokowej, słuchowej, czuciowej,
• Naśladownictwa,
• Rozwoju komunikacji werbalnej i niewerbalnej,
• Zabawy,
• Pamięci
• Kategoryzowania,
• Sekwencji,
• Abstrahowania,
Ponadto stwierdzono u niego zaburzenia kontaktów społecznych, zaburzenia koncentracji uwagi, liczne zachowania stereotypowe, nadwrażliwość emocjonalną oraz dużą sztywność zachowań i reakcji, co także jest charakterystyczne dla autystyków.
Duże utrudnienie w pracy z chłopcem stanowi zaburzenie kontaktu i komunikacji warunkowane autyzmem. X ...
