Zasady i formy pracy w świetlicy szkolnej

Zasady i formy pracy w świetlicy szkolnej.

Działalność opiekuńczo – wychowawcza w świetlicach organizowana jest według określonych zasad. Do zasad tych możemy zaliczyć:
• Zasada motywacji - uczniowie zmotywowani do uczestnictwa w atrakcyjnych zajęciach mają możliwość zaspokojenia swojej potrzeby swoich doznań emocjonalnych, nie jest konieczne namawianie ich do pójścia na spacer czy obejrzenia filmu;
• Zasada aktywności - wzbudzanie u wychowanków ich własnej inicjatywy, wszystkie metody bazujące na działaniu i samodzielnym angażowani się mobilizują do aktywności;
• Zasada indywidualizacji - indywidualne podejście do dziecka, znajomość jego potrzeb, zdolności, zainteresowań; wszystkie oddziaływania wychowawcze należy dostosować do indywidualnych możliwości ucznia jak i całej grupy;
• Zasada poglądowości - przykładami środków poglądowych są: film, ilustracja, itp., uczniowie posługują się tutaj wzrokiem, dotykiem, słuchem, węchem;
• Zasada systematyczności - zajęcia należy dokładnie planować i dbać, aby były one ze sobą powiązane;
• Zasada swobody - wychowawca powinien inicjować i zachęcać uczniów do zajęć
w taki sposób, by brali w nich udział z własnej woli;
• Zasada atrakcyjności - wychowawca musi doskonalić swoją metodykę pracy
w atrakcyjne formy działań;
• Zasada higieny i bezpieczeństwa - przestrzeganie zasad BHP;[1]

Aby oddziaływania wychowawcze w świetlicy były skuteczne musi być bliska więź między wychowawcą a wychowankiem. Aby świetlica była miejscem, w którym dzieci dobrze się czują i w którym będą rozwiązywane ich ważne problemy, należy przestrzegać między innymi:
• poszanowania osobistej godności, a więc odnoszenia się z szacunkiem do ucznia, uznawania jego wartości i cech indywidualnych, tolerancyjności wobec jego upodobań i dążeń,
• lojalności przejawiającej się w rzetelności i uczciwości wobec wychowanka, poszanowania jego tajemnic osobistych oraz obrony dobrego imienia ucznia,
• zasady wielkoduszności wobec ucznia, polegającej na wybaczaniu mu urazów
i przewinień,
• tworzenia warunków do okazywania otwartych przeżyć, polegającej na tym,
że wychowawca daje wychowankowi możliwość uzewnętrzniania ekspresji emocjonalnej oraz wyrażenia osobowości i indywidualności
• samokrytycyzmu wychowawcy przejawiającego się w gotowości do przyznania
się do błędu, pomyłki lub podjęcia niewłaściwej decyzji,
• zainteresowania osobistymi sprawami wychowanków przejawiającymi się troską
o losy dziecka, służenia mu rada, pomocą w kłopotach,
• stwarzania warunków do zaspokajania jego oczekiwań i potrzeb.[2]
Ważne jest również przekazywanie uczniom problemów, o których sami będą mogli decydować, podejmować decyzje w kwestii ich rozwiązania. Wychowankowie powinni mieć świadomość, że są ważni. Zakres zadań podejmowanych przez dzieci powinien obejmować[3]:
• udział w ustalaniu rodzaju tematyki niektórych zajęć świetlicowych
• pełnienie różnych funkcji w świetlicy (funkcje te mogą być różnorodne, w zależności od potrzeb, np. zespołowi, kronikarze, dyżurni, opiekunowie kącików),
• współdecydowanie o podziale zespołu świetlicowego na mniejsze zespoły
• udział w wypracowaniu symboliki, tradycji i obrzędowości świetlicy
• udział w gospodarowaniu pomieszczeń ...