Zaloguj się aby ocenić lub skomentować publikację.
ZASTOSOWANIE METOD AKTYWIZUJĄCYCH
PRZYKŁADY WŁASNEJ PRAKTYKI PEDAGOGICZNEJ
METODY AKTYWIZUJĄCE: metody zwiększające czynny udział uczących się w zajęciach dydaktycznych i ograniczające rolę nauczyciela do pomagania uczącym się w
osiąganiu celów i w kontroli postępów.
W swojej pracy pedagogicznej wykorzystuję ciekawe rozwiązania metodyczne.
Staram się tak organizować zajęcia, aby były zawsze ciekawe i interesujące dla moich uczniów. Inspiracją do wprowadzania metod aktywizujących jest uczestnictwo w zajęciach
warsztatowych, w tzw. lekcjach koleżeńskich oraz samodzielne studiowanie fachowej literatury pedagogicznej i psychologicznej.
1. Wprowadzenie ćwiczeń dramowych
Postanowiłam spróbować wprowadzić w swojej klasie metody aktywizujące. Rozpoczęłam od
powitania w kręgu, miłego słowa ( zabawy w głuchy telefon ), uścisku dłoni. Starałam się wytworzyć atmosferę życzliwości oraz poczucia, że każdy ma prawo być „sobą”. Każdy zabiera głos jeśli ma na to ochotę, nikt nie jest zmuszany do odpowiedzi. Zaczęłam stosować tzw. etiudy pantomimiczne, aby i w ten sposób dzieci mogły wyrażać swoje uczucia, emocje i przeżycia. Dzieci wymyślały różne miny, gesty, postawy. Pozostali odtwarzali te zachowania. Następnie zabawy zaczęły przybierać charakter twórczy, ukierunkowany na osiągnięcie założonego celu. Na lekcjach dzieci wcielały się w aktorów i widzów. Swoje emocje i przeżycia pokazywały za pomocą gestów i ruchów.
2. Ćwiczenia inspirujące aktywność twórczą uczniów klas I - III
Aktywność twórcza to działalność spontaniczna, samodzielna, wynikająca z wewnętrznych
motywów ciekawości, poznania i odkrywania. Na lekcjach starałam się wykorzystywać różne zabawy: np. skojarzenia, tworzenie wyrazów z liter wyrazu innego, dokańczanie i tworzenie bajki.
Na lekcjach rozwijających aktywność twórczą staram się pamiętać, że:
• ja tylko pomagam dzieciom, inspiruję je, a nie wyręczam
• staram się uczniów zainteresować
• w twórczej zabawie nie ma złych odpowiedzi, są tylko różne możliwości
• w pewnym sensie jestem aktorem, autorem scenariusza i reżyserem
3. Inscenizacje improwizowane
Jest to najbardziej lubiana przez moją klasę metoda, dlatego stosuję ją dosyć często. Wystarczy podać temat, a uczniowie natychmiast zaczynają żyć nową sytuacją. Zaczynają się
przygotowania, podział zadań, przydział ról. Dzieci zawsze chętnie włączają się
w organizację pracy, każdy chce mieć swój udział. Wszyscy są bardzo przejęci
i zaangażowani.
Momentem wyjściowym dla inscenizacji często jest opowiadanie, bajka, wiersz, zaśpiewana piosenka. Zawsze staram się, aby były zaangażowane wszystkie dzieci, aby każdy miał choć
najmniejszą rolę. Bardzo ważne jest, aby obok kształtowania postawy twórczej , niwelować
pewne zahamowania i ukryte kompleksy. Dlatego udział w inscenizacji wszystkich dzieci
pozwala obudzić wiarę we własne siły.
4. Burza mózgów
Staram się stosować zasadę, że każdy ma prawo wypowiedzieć się, podać swój pomysł na
określony temat. Nigdy nie krytykuję, nawet jeśli jest to ...
