Zaloguj się aby ocenić lub skomentować publikację.
Julia Więcławska
Metody pracy w nauczania języka dzieci młodszych
Nauczanie dzieci w wieku wczesnoszkolnym to specyficzny etap nauczania, w którym sam podręcznik i zeszyt nie wystarczą. Aby zachęcić uczniów do nauki, nauczyciel musi wykazać się dużą znajomością gier, zabaw językowych, ale i też metod nauczania odpowiednich dla tej grupy wiekowej. Nauczyciel powinien koncentrować się na sprawnościach słuchania ze zrozumieniem i mówienia. Sprawności czytania i pisania uczymy powoli i nie od pierwszego kontaktu dzieci z językiem. Uczą się one przecież pisania i czytania również w swoim ojczystym języku.
Piosenki i wierszyki stanowią istotny element na lekcji języka obcego. Dziecko emocjonalnie angażuje się w śpiewaną piosenkę. Przez częste wykonywanie piosenki, dziecko ćwiczy wymowę. Piosenki także łatwo jest zilustrować mimiką czy gestem, co ułatwia ich zrozumienie, a także zapamiętanie jest szybsze i trwalsze. Piosenki powinny jednak być dostosowane do zainteresowań dziecka (Pamuła, Banasik-Sikora, 2008:77).
Uczenie się wierszyków spełnia podobną funkcję jak piosenki, jest dobrym treningiem pamięci, ułatwiają opanować wymowę. Umiejętność zaśpiewania piosenki lub powiedzenia wierszyka wpływa na motywację dziecka do nauki języka. Uczy także słownictwa – pomaga w komunikacji. Piosenki i wierszyki mogą należeć do rytuałów klasowych – śpiewane / recytowane na początku lub na końcu lekcji (Iluk, 2002:98).
Ważne jest tylko, by wybrać odpowiednia piosenkę czy wierszyk, powinny być związane z tematyką, którą chcemy dziecku przybliżyć (Paplińska, 2009:103).
Piosenka może stanowić także doskonały wstęp do lekcji, lub tez na koniec, może być śpiewana w trakcie, jako przerwa – odpoczęcie dzieci.
Do ćwiczeń poprawiających koncentrację i zdolność spostrzegania (Iluk, 2002:47-50) należą:
mówienie bezgłośne – nauczyciel lub uczeń wymawia jakiś wyraz poruszając tylko ustami. Reszta dzieci musi odgadnąć o jakie słowo chodzi;
nauczyciel lub uczeń powoli rysuje jakiś przedmiot, reszta dzieci odgaduje co to za rzecz. W ten sposób dzieci wymieniają różne słowa. Inna wersja tego ćwiczenia to zabranie jednego elementu z rzędu rysunków, przedmiotów. Inni uczniowie odgadują, czego brakuje;
z zasłoniętymi oczami odgadywanie nazwy przedmiotu poprzez jego dotyk, zapach;
układanie kolejności obrazków zgodnie z treścią słuchanego opowiadania;
wybór odpowiedniego napisu do obrazka.
Priorytetem w nauce języka obcego jest umiejętność komunikowania się. W początkowym etapie, uczniowie znają niewiele słów, zwrotów, jednak mimo to, powinno się wykorzystywać to co poznali. Nauczyciel nie powinien podawać nowego słownictwa od razu, powinien dać uczniom domyśleć się: z kontekstu, gestów, aby jak najmniej używać język ojczysty. Jest to oczywiście trudniejsze niż podanie znaczenia słowa od razu, ale skuteczniejsze – eliminuje się użycie języka ojczystego (Bogucka, 2009).
Gry i zabawy utrwalające słownictwo ...
