Dodaj publikację
Autor
Magdalena Dobrowlańska
Data publikacji
2010-06-01
Średnia ocena
0,00
Pobrań
269

Zaloguj się aby ocenić lub skomentować publikację.

Jest to scenariusz, który zawiera przykłady ćwiczeń i zabaw z kinezjologii edukacyjnej znanej również jako metoda Paula Dennisona. Ta metoda zalecana jest nie tylko w pracy z młodszymi dziećmi, ale również z młodzieżą jak i osobami dorosłymi. Niektóre ćwiczenia można wykorzystać organizując przerwy śródlekcyjne, a cały scenariusz np. podczas zajęć świetlicowych. Są to sprawdzone zabawy, bardzo lubiane przez dzieci.
 Pobierz (doc, 21,0 KB)

Podgląd treści

„Radosna Kinezjologia – przykłady zabaw i ćwiczeń Paula Dennisona”

Cele ćwiczeń i zabaw:
poprawa funkcjonowania intelektualnego i psychofizycznego w następujących aspektach:
Pamięci krótko i długotrwałej
Koncentracji i zdolności skupienia uwagi
Koordynacji ruchowej
Koordynacji wzrokowo-ruchowej
Spostrzegania wzrokowego, umiejętności różnicowania i rozumienia symboli,
Procesu myślenia: umiejętności formułowania myśli, abstrakcyjnego myślenia
Rozumienia ze słuchu, pisania ze słuchu, umiejętności wykonywania poleceń
Wymowy, zdolności poprawnego formowania myśli, abstrakcyjnego myślenia
Zdolności matematycznych
Umiejętności adekwatnego komunikowania się ze sobą i otoczeniem
Pełniejszego rozumienia sytuacji społecznych i rozwiązywania problemów.

6. Metody i formy pracy: zabawowa, zadaniowa.
7. Materiały: chusty, woreczki, szare kartony

Przebieg zajęć:
1. Zabawa: poranek (ćwiczenie oddechowe, rozciągające, relaksujące)
Dzieci leżą na podłodze, koncentrują się na oddechu. Masują sobie twarz, uszy, czaszkę. Ziewają, masują żuchwę, Rozciągają się na linii lewa dłoń – prawa stopa, prawa dłoń – lewa stopa. Zwijają się w kłębek Przekładają lewą nogę na prawa stronę, a następnie prawą nogę na lewą stronę. Czynności te powtarzają leżąc kolejno na prawym i lewym boku.

2. Zepsuta marionetka
Jedno dziecko leży na podłodze, drugie stoi nad nim. Wyobraża sobie, ono że jest leżącą na podłodze marionetką, a do różnych części jego ciała przywiązane są sznurki. Partner pociąga za te sznurki, po to aby kolegę obudzić. Partner reaguje właściwym ruchem na pociągnięcie sznurka.
(Dotykane mogą być różne części ciała, np. kolano, czoło, ramię, pępek, nos).

3. Imię z gestem
Każda osoba która stoi w kręgu mówi swoje imię pokazując jednocześnie za pomocą gestu, ruchu swoją ulubiona czynność. Osoby w kręgu powtarzają imiona i gesty wszystkich osób, które mówiły przed nimi.

  4. Ćwiczenia naprzemienne

Dzieci podnoszą do góry prawe kolano i dotykają je lewą ręką, następnie podnoszą lewe kolano i dotykamy prawą ręką, delikatnie skręcając całe ciało ( w miarę możliwości przekraczamy linię środka).

5. Leniwe ósemki

 Na wysokości oczu, naprzeciw nosa dzieci wyznaczają punkt. Od niego rozpoczynają kreślenie koła- w lewą stronę do góry. Po powrocie do punktu wyjścia rozpoczynają kreślenie drugiego koła- w prawą stronę ku górze. Oczy podążają za ruchem ręki. Wielokrotnie powtarzają ten ruch. 

6. Tańczące ósemki
Dzieci dobierają się w grupy kilkuosobowe. Każda grupa ma za zadanie ułożyć z woreczków dużą ósemkę. Następnie każda osoba z grupy wykonuje skoki na jednej nodze i obunóż wzdłuż linii ósemki do rytmu lecącej muzyki.

7. Rysowanie oburącz

Dzieci rysują obiema rękoma równocześnie linie, figury, kształty, z których każda rysowana jedną ręką jest lustrzanym odbiciem drugiej, rysowanej w tym samym czasie . Mogą rysować płaskimi dłońmi po dużych powierzchniach (podłogi, tablice ...