Zaloguj się aby ocenić lub skomentować publikację.
Autorski program klasy filmowej w gimnazjum
Wstęp
W obecnym świecie film jest tą dziedziną sztuki, która towarzyszy dzieciom niemal od pierwszego roku życia. Jest im – wychowanym w kulturze obrazu – najbliższym sposobem opisywania rzeczywistości. Jednak uczniowie obracają się głównie w kręgu kultury masowej. Obcują przede wszystkim z kinem popularnym. W efekcie młodzież nie zna historii kina ani klasyki filmowej czy też ambitniejszych produkcji współczesnych. Powierzchownie analizuje oglądane obrazy ze względu na małą bądź żadną wiedzę o sztuce filmowej i języku filmu. W konsekwencji często nie potrafi właściwie odczytać motywów działań bohaterów, intencji twórcy czy kreacji fikcyjnej rzeczywistości. A przecież film, jak każde dzieło sztuki, ma pomóc w zrozumieniu świata, człowieka, a także własnych zachowań, wyborów, czy postaw.
Przy konstruowaniu programu tego typu klasy nauczyciel napotyka szereg trudności.
Po pierwsze, nie można zapomnieć, że adresowany jest on do uczniów 13-16-letnich. Należy więc wziąć pod uwagę ich poziom rozwoju intelektualnego i emocjonalnego. W związku z tym zakres omawianego materiału i pojęć abstrakcyjnych nie może
być za szeroki, aby nie zniszczył spontanicznego zainteresowania uczniów filmem. Należy zachować równowagę
między wprowadzanymi terminami związanymi ze sztuką filmową, a dyskusją nad poszczególnymi oglądanymi obrazami.
Po drugie, materiał filmowy jest niezmiernie szeroki. Trudno dokonać wyboru, szczególnie, że wciąż powstają nowe, interesujące obrazy. Jeżeli uczniowie mają poznawać nie tylko klasykę filmową, ale i dokonania współczesnych reżyserów, wskazane w programie dzieła mogą być tylko propozycją do rozważenia, gdyż w każdej chwili powstają nowe filmy, które mogą być zamiennikami podanych.
Po trzecie, przy wyborze konkretnego filmu należy brać pod uwagę możliwości i zainteresowania klasy. Tylko w ten sposób można zindywidualizować program nauczania. Nauczyciel, znając grupę, wie, jaka tematyka poruszy ją bardziej. W ten sposób, realizując program, oddziałuje też wychowawczo na klasę, tak dobierając filmy, aby odpowiadały one zainteresowaniom czy problemom młodzieży.
Program klasy filmowej powinien – jeżeli to będzie możliwe -uwzględniać również materiał omawiany na lekcjach języka polskiego czy historii. Korelacja bywa możliwa. Przykładowo, jeśli omawiane są starożytność czy średniowiecze, na lekcjach edukacji filmowej można zająć się obrazem historycznym, a wiedzę dotyczącą II wojny światowej uzupełnić filmem wojennym.
Tak realizowany program pogłębi wiedzę uczniów na temat historii kina i sztuki filmowej, pozwoli poznać im zarówno wybrane dzieła z klasyki, jak i obrazy współczesnych reżyserów.
Pogłębi ich wrażliwość i samodzielność myślenia, a także
przygotuje do samodzielnego oraz bardziej świadomego obcowania ze sztuką filmową.
Cele strategiczne programu:
1. Rozwijanie zainteresowań uczniów filmem oraz poszerzanie wiedzy uczniów .
2. Przedstawienie uczniom zarysu historii kina.
3. Kształtowanie ...
