Historia powstania układu okresowego

REFERAT
HISTORIA POWSTANIA UKŁADU OKRESOWEGO
W połowie XIX wieku znano już wiele pierwiastków i umiano wyznaczyć ich masy atomowe. Problem usystematyzowania pierwiastków na podstawie ich właściwości nurtował wielu uczonych w końcu XIX wieku.
Chemik angielski, John Newlands, szeregując pierwiastki według wzrastających mas atomowych zauważył, że co ósmy pierwiastek ma podobne właściwości. Odkrycie te nazwał "prawem oktaw", jednak nie wyciągnął z niego dalej idących wniosków. Również niemiecki chemik, Johan Wolfgang Döbereiner próbował uszeregować znane pierwiastki, tworząc grupy złożone z trzech pierwiastków. Zauważył, że masa atomowa pierwiastka środkowego jest w przybliżeniu średnią arytmetyczna mas atomowych pierwiastków pozostałych.
Ogromne znaczenie miały prace Dymitra Mendelejewa, który zwrócił uwagę na zależność między właściwościami pierwiastków, a masą atomową, która wówczas, gdy jeszcze nie znano budowy atomu, była podstawową cechą pierwiastka. Dymitr Mendelejew opracował i opublikował w 1869 roku układ okresowy pierwiastków. Wszystkie 63 znane wówczas pierwiastki uporządkował według wzrastającej masy atomowej tak, by pierwiastki o podobnych właściwościach utworzyły kolumny pionowe. Powstała w ten sposób tablica zbudowana z rzędów poziomych stanowiących okresy i kolumn pionowych stanowiących grupy.

Dimitrij Mendelejew urodził się w roku 1834 w Tobolsku na Syberii, jako piętnaste i najmłodsze dziecko. Z pochodzenia był Rosjaninem. Jego ojciec prowadził szkołę, niestety stracił wzrok i musiał zrezygnować z dotychczasowego zajęcia. Wtedy jego matka założyła wytwórnie szkła. Zakład stał się jedynym źródłem dochodu dla licznej rodziny. W wieku 15 lat stracił ojca. W parę lat później zmarła jego matka.
Dimitrij pragnął się uczyć, dlatego rozpoczął studia na uniwersytecie w Petersburgu w kierunku nauk ścisłych. W latach 1859 – 1861 odbywał staż naukowy. Przebywał w Heidelbergu, w którym mógł zająć się badaniami laboratoryjnymi w pracowni Bunsena.
Był zdolnym uczniem, szybko zdobył stopień naukowy profesora. W latach 1864 – 1866 pełnił funkcje profesora Instytutu Technologicznego. Przez następne dwa lata był profesorem na Uniwersytecie w Petersburgu, gdzie wykładał chemie techniczną i nieorganiczną. W latach 1892 – 1907 kierował Głównym Urzędem Miar i Wag.
Jednocześnie prowadził własne badania naukowe. Zajął się pomiarem mas atomowych różnych pierwiastków i porównywał ich właściwości w zależności od ciężaru. Na podstawie swoich doświadczeń w roku 1869 sformułował po raz pierwszy prawo okresowości. Zgodnie z tym prawem pierwiastki można uporządkować według rosnących mas atomowych i zapisać w taki sposób, by pierwiastki o podobnych właściwościach fizyko – chemicznych znajdowały się w jednej kolumnie. Zapis ten został nazwany tablicą Mendelejewa lub inaczej układem okresowym pierwiastków chemicznych. W swojej pracy uwzględnił wszystkie znane ówcześnie pierwiastki, było ich 63 oraz przewidział istnienie kilku jeszcze nieznanych. Początkowo ...