Plan adaptacyjny

Plan adaptacyjny Przedszkola Publicznego nr 5 w Łasku

1. W trakcie zapisów do przedszkola zapraszamy rodziców i dzieci na  zajęcia i spotkania na terenie przedszkola; 2.Nawiązujemy współpracę z rodziną i aktywne włączamy ją do procesu przygotowania dziecka do roli przedszkolaka;

Pozwalamy dzieciom zabrać z domu ulubioną Przytulankę lub zabawkę;

Radzimy rodzicom aby:

nie przeciągali pożegnania w szatni, pomagali dziecku rozebrać się, dali całusa i wyszli;

pożegnanie w szatni było krótkie: uśmiech, buziak;

nie zabierali dziecka do domu, kiedy płacze przy rozstaniu: jeśli zrobią to choć raz, będzie wiedziało, że łzami można wszystko wymusić;

nie obiecywali: jeśli pójdziesz do przedszkola to coś dostaniesz; kiedy odbierają dziecko mogą dać mu maleńki prezent, ale nie może to być forma przekupywania;

nie wypowiadali się negatywnie w obecności dziecka na temat sytuacji dotyczącej pobytu w przedszkolu;

nie wymuszali na dziecku, żeby zaraz po przyjściu do domu natychmiast opowiadało co wydarzyło się w przedszkolu, to powoduje niepotrzebny stres. Czekali, aż samo zacznie mówić;

okazywali dziecku radość i cieszyli się razem z nim, że chodzi do przedszkola.

do sali wchodzili tylko na chwileczkę – oszczędzając żalu i smutku innym dzieciom;

kontrolowali co mówią, np. zamiast: już możemy wracać do domu, mówimy: teraz możemy iść do domu.

To niby nie wielka różnica, jednak pierwsze zdanie ma negatywny wydźwięk;

Jeśli dziecko przy pożegnaniu płacze starali się, żeby przez kilka dni odprowadzał je do przedszkola tata, rozstania z tata są mniej bolesne;

Uśmiechamy się do dzieci ciepło, serdecznie z nim rozmawiamy, pomagamy w kłopotach, chwalimy, nagradzamy, jak najczęściej przytulamy;

Pamiętamy: żegnamy i witamy dziecko zawsze z uśmiechem!

Zachęcamy rodziców do podejmowania wspólnych decyzji dotyczących procesu edukacyjnego dzieci;

Prosimy rodziców o ubieranie dzieci w wygodne stroje (dresy, kapcie);

Wspólnie z rodzicami uczymy czynności samoobsługowych;

Staramy się poznać upodobania, przyzwyczajenia i sytuacje rodzinną dziecka;

Z życzliwością reagujemy na prośby dziecka i rodziców wiedząc, że dla rodzica jego dziecko jest największym skarbem powierzonym opiece obcym osobom.