Metoda projektowa w edukacji dzieci z lekką niepełnosprawnością intelektualną

METODA PROJEKTOWA
w

EDUKACJI DZIECI Z LEKKĄ NIEPEŁNOSPRAWNOŚCIĄ INTELEKTUALNĄ

Opracowała:

Maria Kraśnicka

Aktywność to konkretna działalność, zdolność albo skłonność do działania, swoista energia. Ową skłonność, czy predyspozycje do działania posiada każdy człowiek już od urodzenia. Być aktywnym to tyle samo, co być czynnym, robić coś, działać, wykonywać. Wszelkie więc działanie jest związane z ruchem, któremu towarzyszą nasze organy zmysłowe: słuch, węch, wzrok, dotyk, smak. To właśnie w działaniu wzrasta ich wrażliwość, a wraz z rozwojem stają się one dokładniejsze, czy bardziej precyzyjne. Zatem, im więcej podobnych czynności dziecko wykona, tym lepiej będzie funkcjonowało, posiadać bowiem będzie większy „bagaż” własnych doświadczeń, które wykorzysta w przyszłości.
Aktywność dziecka stała się podstawą formułowania metod pracy, które ową aktywność wyzwalają i poprzez nią dążą do wszechstronnej edukacji.
„Zadaniem dobrego nauczyciela jest uczyć tak, aby uczeń sam się zaczął uczyć”.
Można to zrobić tylko „metodą trzech kroków”:,
➢ organizować sytuacje sprzyjające samodzielnemu uczeniu się – metody aktywizujące,
➢ wyposażenie uczniów w techniki, narzędzia uczenia się i myślenia,
➢ zachęcać i popychać do uczenia się czyli rozwoju.
Metody aktywizujące to nowoczesny, twórczy model nauczania ukierunkowany na rozwijanie mocnych stron ucznia. Aktywizacja uczniów w procesie dydaktycznym sprzyja wzrostowi efektywności w nabywaniu wiedzy, rozwiązywaniu problemów. Przyczynia się do rozwijania zainteresowań i postaw twórczych. Uczący się jest aktywnym podmiotem zdobywającym wiedzę drogą własnych doświadczeń i poszukiwań.
Ma to szczególne znaczenie w kształceniu uczniów niepełnosprawnych intelektualnie, którzy tylko przez własne zaangażowanie w proces edukacji i wykorzystanie osobistych doświadczeń mogą zdobywać wiedzę o otaczającym ich świecie.
Na takich osobistych doświadczeniach bazuje metoda projektowa.
Istota tej metody polega na tym, że uczniowie realizują określone zadanie (przedsięwzięcie) w oparciu o przyjęte wcześniej założenia (zadanie to jest znacznie obszerniejsze niż tradycyjna praca domowa). Przy tym bardzo ważnymi założeniami tej metody jest aby:
← projekty miały charakter interdyscyplinarny, a więc integrujący wiedzę przekazywaną w ramach różnych przedmiotów nauczania,
← większość decyzji z realizacją projektu (łącznie z propozycją tematu) uczniowie powinni podejmować samodzielnie. Powoduje to, że uczniowie są bardziej niż w wielu innych sytuacjach szkolnych, odpowiedzialni za skutki tych decyzji i ich wpływ na realizowane zadanie. Często oznacza to zwiększenie zaangażowania uczniów w pracę i kształtowanie pozytywnego stosunku do niej. Jest to istotne również dlatego, że tak naprawdę niewiele jest w sytuacjach szkolnych obszarów, na których uczniowie czuliby się naprawdę niezależni. W konsekwencji niewiele jest też okazji do tego, aby kształtować ich poczucie odpowiedzialności.
← zerwanie z zasadą dominacji nauczyciela,
← samodzielne planowanie i przeprowadzanie pracy przez uczniów,
← uczenie się poprzez rozwiązywanie problemów,
← zdobywanie ...