Charakterystyka oraz terapia dziecka z autyzmem

"Każde dziecko autystyczne jest inne, każde jest indywidualnością, odmienne są również deficyty towarzyszące tej niepełnosprawności. W pro¬cesie rewalidacji dzieci z autyzmem nie można założyć przyjęcia jednego, stałego wzorca postępowania. Dla każdego dziecka należy wybrać odrębną „ścieżkę terapeutyczną", którą przygotowuje opiekujący się nim psycho¬log. Niezbędna jest również ścisła współpraca psychologa z pedagogiem specjalnym - stałe kontakty, wymiana doświadczeń oraz konsultacje obu specjalistów."

Charakterystyka oraz terapia dziecka z autyzmem

1.Pojęcie i diagnoza autyzmu

Do niedawna autyzm postrzegany był jako choroba nieuleczalna, bez żadnych rokowań na poprawę. Obecnie badania dowodzą, iż dzieci miedzy 2 a 5 rokiem życia, poddane terapii, osiągają ogromny postęp rozwojowy. Terapia wpływa na poprawę rozwoju każdego dziecka, a w niektórych przypadkach, eliminuje jakiekolwiek oznaki zaburzenia. (Maurice, 2007, s.11)
Autyzm to zaburzenie, które trwa u większości dotkniętych nim osób przez całe życie. Z dotychczas zgromadzonych informacji wynika, że bardzo mały procent dorosłych osób
z autyzmem osiąga taki poziom niezależności, który pozwalałby im na samodzielne życie.
( Pisula, Danielewicz, 2005, s.12)
Przez pewien okres autyzm kojarzony był z postępującym opóźnieniem w rozwoju. Przypuszczalnie są to biologiczne zaburzenia w rozwoju mózgu, nie naruszające sfery emocjonalnej. Dokładnie nie wiadomo, co powoduje anormalny rozwój mózgu. Choroba ta atakuje od 5 do 15 na 10000 urodzonych, niezależnie od rasy, kultury czy też sytuacji socjalno-ekonomicznej rodziny. Częstotliwość występowania tej choroby wśród chłopców jest 3-4-krotnie większa, niż wśród dziewczynek (Maurice, 2007, s.11)
Diagnoza autyzmu zostaje postawiona wtedy, gdy osoba profesjonalnie zajmująca się problematyką (psycholog bądź psychiatra) stwierdzi u dziecka przed 3-cim rokiem życia widoczne braki w rozwoju i nie unormowana w niektórych dziedzinach: mowy, zachowaniu symbolicznym lub wyimaginowanym (jak gry), wzajemnych stosunkach
i zainteresowaniach. W każdej z tych dziedzin mogą być zaobserwowane pewne odchylenia od normy.

2.Charakterystyka dziecka z autyzmem

O autyzmie możemy mówić wtedy, gdy pojawią się jego charakterystyczne cechy przed 36 miesiącem życia (choć zdarzają się przypadki wystąpienia autyzmu w późniejszym okresie).Objawy autyzmu to:
1.Zaburzenia interakcji społecznych
Dziecko nie potrafi nawiązać kontaktów społecznych z osobami dorosłymi ani
z dziećmi. Traktuje osoby wokół siebie obojętnie, czasem nie rozpoznając ich, często jak przedmioty. Często odchodzi na bok, podejmując własną aktywność (najczęściej stereotypową) lub obserwuje to, co się dzieje.
2.Zaburzenia jakościowej komunikacji w sferze werbalnej i pozawerbalnej
oraz zaburzenia wyobraźni, które występują niezależnie od wieku, zakresu
i stopnia uszkodzenia dziecka
Może wystąpić zupełny brak porozumiewania się z otoczeniem (brak ekspresji słownej, mimicznej, gestów). Mowa echolaliczna lub stereotypowe powtarzanie wybranych fragmentów wierszy, książek telefonicznych — niezależnie od kontekstu rozmowy. Czasem dziecko używa drugiej osoby liczby pojedynczej zamiast pierwszej. Twarz dziecka pozbawiona jest emocji
3. Ubogi zakres zainteresowań i czynności
Charakterystyczną cechą dziecka z autyzmem są stereotypie w ruchach ciała, tj. machanie rękami, trzepotanie palcami w okolicach gałek ocznych, kręcenie się w kółko, dziwaczne ruchy ciała, uderzanie głową, uporczywe i ciągłe zajmowanie się niektórymi właściwościami ...