Scenariusze zajęć terapeutyczno-wychowawczych dla dzieci z niepełnosprawnością intelektualną w stopniu lekkim

Barbara Wardyńska

SCENARIUSZE ZAJĘĆ TERAPEUTYCZNO – WYCHOWAWCZYCH DLA DZIECI Z NIEPEŁNOSPRAWNOŚCIĄ INTELEKTUALNĄ W STOPNIU LEKKIM

Dobra 2010r.

CEL: STWARZANIE OKAZJI DO SAMOPOZNANIA

SPOTKANIE I: Poznajmy się
SPOTKANIE II: Rozpoznajemy i nazywamy uczucia
SPOTKANIE III: Różne sposoby wyrażania uczuć

SPOTKANIE I

TEMAT: Poznajmy się
CZAS TRWANIA: 45 minut
CEL OGÓLNY: Stworzenie okazji do samopoznania i samooceny
CELE SZCZWGÓŁOWE: - Przedstawienie się osoby prowadzącej
- Omówienie tematyki zajęć
- Autoprezentacja dzieci (słowna)
POMOCE: kartki z bloku i pisaki

PRZEBIEG SPOTKANIA:

A) CZĘŚĆ WSTĘPNA1.Krąg rozpoczynający zajęcia „Przesłanie iskierki”, wszystkie dzieci stoją w kręgu. Jedno dziecko przez uścisk ręki przesyła drugiemu iskierkę. Dziecko, które otrzymało iskierkę, (któremu uściśnięto dłoń), przesyła dalej, ściskając dłoń po swojej drugiej stronie itd. Każde z dzieci przesyła iskierkę, aż wróci ona do dziecka, które ją wysłało pierwsze.[1]
Prowadzący proponuje, aby każde spotkanie rozpoczynało się od tego powitania.

2. Rozmowa wprowadzająca.
Nauczyciel przedstawia się dzieciom. Wyjaśnia, jakie to będą zajęcia i czym będą się

zajmować, podczas ich trwania:

- często będą siedzieć w kręgu
- będą wiele ze sobą rozmawiać
- słuchać opowiadań
Informuje także, że w trakcie spotkań będą mogły:

- lepiej poznać siebie i innych
- mówić o tym, co je cieszy, smuci, złości w różnych sytuacjach
- uczyć się podejmowania słusznych decyzji w trudnych sytuacjach

„Rakieta”[2]

Cele: Ćwiczenie rozluźniające, przełamujące onieśmielenie.

Uczniowie stojący w dość ciasnym kręgu wykonują przysiad, a następnie naśladując start

rakiety, wyskakują w górę, przy czym wydają wspólny okrzyk.

Poznaj mnie[3]

Cele: Stworzenie okazji do autoprezentacji i lepszego poznania się uczestników.

Uczniowie chodzą po klasie. Podchodzą do różnych osób i udzielają im informacji o sobie, zaczynając zdanie: chcę, abyś wiedział o mnie.....lub proszą ich o informację, zaczynając od słów: chciałbym, abyś mi powiedział.....

Na zakończenie można zapytać uczestników:

- jak oceniają swoją aktywność w poszukiwaniu i udzielaniu informacji

B) ĆWICZENIE SPECJALISTYCZNE:
Ćwiczenie metaforyczne
„Perfumy mojej osobowości”[4]
Cele: Stworzenie okazji do refleksji nad samym sobą i zachęcenie do samooceny.

Uczestnicy podają skojarzenia różnych zapachów z cechami, uczuciami, zachowaniami np. kłamstwo – zapach zdechłego śledzia, miłość – pachnie fiołkiem. Prowadzący poleca, aby każdy indywidualnie zastanowił się, jakie zapachy są charakterystyczne dla niego, jak pachniałby – „Perfumy jego życia”.

Chętni mogą scharakteryzować swoje perfumy, podzielić się odczuciami.

Omówienie:

Czy jesteście zadowoleni z zapachu swoich perfum, inaczej posiadanych cech osobowości?
Jak chcielibyście zmienić kompozycję zapachową?
Co chcielibyście zmienić w swojej osobowości?
C) PODSUMOWANIE ZAJĘĆ
Ważna podczas zajęć jest autoprezentacja dzieci.
Prowadzący zwraca uwagę na podobieństwa między dziećmi.
1.Krąg zamykający „Pożegnanie”[5]
Uczestnicy chodzą swobodnie po ...