Utopia - Wisława Szymborska

KONSPEKT LEKCJI DLA KLASY II GIMNAZJUM

Temat: UTOPIA- WISŁAWA SZYMBORSKA.

Cele: Uczeń:
• określi temat utworu;
• odczyta myśl przewodnią wiersza;
• określi swoje wyobrażenia na temat szczęścia;
• pozna pojęcie „utopia”;
• dokona przekładu tekstu poetyckiego na obraz;

Metoda: - praca z tekstem, przekład intersemiotyczny;

Forma : - praca w grupach;

Pomoce naukowe:
- W. Szymborska „Utopia”
- papier i ołówek;

Tok lekcji:
1.Zapisanie tematu lekcji.
2. Czynności organizacyjne: podział klasy na cztery grupy przez odliczanie do czterech.
3. Odczytanie utworu przez ucznia.
4. Wspólne wyjaśnienie tytułu wiersza W. Szymborskiej „Utopia”
* zapis do zeszytu
Utopia- odległe miejsce( okolic, kraj, wyspa itd.) stworzone w wyobraźni, idealne, zwłaszcza w dziedzinie praw, rządów i stosunków społecznych
5.Nauczyciel rozdaje uczniom zadania w formie załączników ( nr.1, nr.2)
a) uczniowie charakteryzują wyspę poprzez wypisanie jej cech.
b) poszczególne grupy prezentują wyniki swojej pracy.
c) zapisanie do zeszytu cech wspólnie sformułowanych.
6.Wspólna dyskusja na temat utworu.

ZADANIA DLA GRUPY załącznik nr.1

Waszym zadaniem jest przedstawienie treści wiersza za pomocą obrazu. Opracujcie np. plan wyspy, zaznaczcie na niej obiekty. Dobrze by było wskazać, w jakim kierunku biegną ślady? Pracujcie przyjaźnie.

UTOPIA Wisława Szymborska załącznik nr.2

Wyspa na której wszystko się wyjaśnia.
Tu można stanąć na gruncie dowodów.
Nie ma dróg innych oprócz drogi dojścia.
Krzaki aż uginają się od odpowiedzi.

Rośnie tu drzewo Słusznego Domysłu
o rozwikłanych wiecznie gałęziach.

Olśniewająco proste drzewo Zrozumienia
przy źródle, co się zwie Ach Więc To Tak.

Im dalej w las, tym szerzej się otwiera
Dolina Oczywistości.

Jeśli jakieś zwątpienie, to wiatr je rozwiewa.

Echo bez wywołania głos zabiera
i wyjaśnia ochoczo tajemnice światów.

W prawo jaskinia, w której leży sens.

W lewo jezioro Głębokiego Przekonania.
Z dna odrywa się prawda i lekko na wierzch wypływa.

Góruje nad doliną Pewność Niewzruszona.
Ze szczytu jej roztacza się Istota Rzeczy.

Mimo powabów wyspa jest bezludna,
a widoczne po brzegach drobne ślady stóp
bez wyjątku zwrócone są w kierunku morza.
Jak gdyby tylko odchodzono stąd
i bezpowrotnie zanurzano się w topieli.

W życiu nie do pojęcia.