Motywowanie uczniów do nauki szkolnej

Motywowanie uczniów do nauki szkolnej

– pedagogizacja Rady pedagogicznej 24.03.2011

Motywacja – jest procesem regulacyjnym, który steruje zachowaniem tak, aby doprowadziło ono do określonego efektu (celu), wzbudza energię do działania i ukierunkowuje ją na cel. Siła motywacji zależy od atrakcyjności celu oraz od przekonania o możliwości jego osiągnięcia. Warunkiem uruchomienia procesu motywacyjnego jest istnienie napięcia motywacyjnego oraz szczególnym uwrażliwieniem człowieka na bodźce mające zdolność redukowania tego napięcia.

Motywacja uczniów do nauki jest ważnym problemem dla nauczycieli, ponieważ wielu z nich nie przejawia chęci do nauki z wielu różnych powodów. Zadaniem współczesnego nauczyciela jest znalezienie skutecznych sposobów zmotywowania uczniów do nauki.

Wielu naukowców podaje różne metody motywacji uczniów do nauki, które nauczyciel może wykorzystać w swojej pracy lub je nieco zmodyfikować.

M. V. Covington naukę w szkole porównuje do gry opierającej się na skomplikowanych regułach, które określają, w jaki sposób są rozdzielane nagrody w klasie. Wyróżnia dwa typy motywacji: wyścig umiejętności oraz grę równych szans. Wyścig umiejętności – to motywacja niekoniecznie do nauki, ale do konkurowania z innymi po to, by podtrzymać reputacje ucznia zdolnego, posiadającego wysokie umiejętności lub motywacja mająca za podstawę strach, że innym pójdzie lepiej. Tego rodzaju motywacje, zdaniem autora, wpływają destrukcyjnie na ucznia, gdyż odciągają go od prawdziwych sukcesów, niwelują chęć podejmowania prób i sprzyjają krzywdzącemu porównywaniu uczniów.

M. V. Covington proponuje pozytywny rodzaj motywacji do uczenia się – grę równych szans, która zapewnia uczniom równe i uczciwe szanse na osiągnięcie sukcesu. Istnieje pięć reguł równości, które sprzyjają osiąganiu doskonałych wyników przez poszczególnych uczniów:

zapewnienie równego dostępu do nagród (dzieci powinny być nagradzane w zależności od tego, czy ich praca spełniała standardy doskonałości ustalone przez nauczyciela lub przez uczniów, a nie na podstawie tego, czy poszło im lepiej, czy gorzej niż innym)

nagradzanie osiągnięć i ciekawości (dziecko jest nagradzane za wytrwałość w działaniu, jakość wysiłku włożonego w pracę oraz postępy, jakie osiągnęło, wzmacnia to chęć, by uczyć się więcej, poprawiać się, zdobywać nowe doświadczenia)

doceniania wielu różnych umiejętności (dziecko nagradzane jest na podstawie swoich mocnych stron i tego, co potrafi zrobić dobrze, za wyrażanie własnych zdolności i umiejętności np. zilustrowanie jakiejś koncepcji za pomocą pantomimy (zdolności ruchowe i kinestetyczne), diagramu (zdolności wizualne), linii czasu (zdolności przestrzenne)

oferowanie alternatywnych motywacji (dostosowanie nagród do potrzeb konkretnych uczniów)

proponowanie zadań angażujących uczestników (zadania stymulujące uczniów do myślenia w odmienny sposób i tworzenia wyimaginowanych światów; angażujące i odpowiadające osobistym zainteresowaniom ucznia; muszą przemawiać do dziecka, mieć dla niego jakieś znaczenie –ważne z osobistych ...