Zaloguj się aby ocenić lub skomentować publikację.
ZNACZENIE AKTYWNOŚCI RUCHOWEJ W ŻYCIU CZŁOWIEKA
„Człowiek żyje życiem całego swojego ciała, wszystkimi jego elementami, warstwami, jego zdrowie zależy od zdrowia jego organizmu”.
Swoje możliwości ruchowe człowiek przejawia na bazie budowy ciała i jego funkcji wewnętrznych zaś w formie ruchu rozwija je i doskonali. Ćwiczenia ruchowe są tym czynnikiem, który rozwija somatyczne i motoryczne właściwości organizmu. Ich znaczenie dla prawidłowego przebiegu rozwoju biologicznego trudno jest przecenić. Ćwiczenia ruchowe kształtują właściwości morfologiczne organizmu przez intensyfikowanie wzrastania oraz wpływ na funkcje narządów biorących udział w ćwiczeniu.
Ćwiczenia ruchowe wpływają także na czynnościowe doskonalenie się organizmu. Praca mięśniowa mobilizuje funkcje całego organizmu, rozwijając je i dostosowując do szerokiego zakresu zadań. Strukturalne i funkcjonalne efekty wpływu ćwiczeń ruchowych na organizm dziecka znajdują szczególny wyraz w rozwoju sprawności fizycznej. Wychowanie fizyczne i sport w najbardziej widoczny sposób wpływają przede wszystkim na sprawność dzieci i młodzieży oraz staja się głównym czynnikiem ich rozwoju motorycznego.
Stan sprawności fizycznej młodego pokolenia, czyli tych właściwości motorycznych, które decydują o sposobie rozwiązywania różnorodnych zadań ruchowych wymagających pełnego zdrowia, stanowi podstawowe zadanie wychowania fizycznego i sportu oraz różnorodnych form rekreacji ruchowej. Poziom sprawności fizycznej zależy w dużym stopniu od trybu życia, a w nim od poziomu aktywności ruchowej.
Uczestnictwo polskiej młodzieży szkolnej pozostawia jednak wiele do życzenia. A przecież wiadomo, iż wpływ działalności sportowej na dzieci i młodzież jest bardzo ważny, ze względu na jej psychiczne uwarunkowania. Osobowość człowieka, jej postawy wykształcają się bowiem już we wstępnych okresach edukacji szkolnej.
Wykorzystując postępy techniki, współczesny człowiek coraz bardziej ogranicza swoja aktywność fizyczną do niezbędnego minimum. Jak wynika z badań, stopniowa redukcja ogólnej aktywności ruchowej prowadzi do obniżenia wydolności fizycznej i ogranicza możliwości rozwoju osobniczego, a także zmniejsza zdolności adaptacyjne do stale zmieniających się warunków życia. Wśród przedstawicieli młodego pokolenia, stale wzrasta procent dzieci zaliczanych do dyspanseryjnych. Znaczna część niedomagań i schorzeń jest wynikiem niedostatecznego uczestnictwa dzieci i młodzieży w ćwiczeniach fizycznych.
Wśród czynników egzogennych wpływających z różną mocą na poziom aktywności ruchowej wyróżnia się takie czynniki społeczno-kulturowe jak: pochodzenie społeczne, wykształcenie rodziców, wpływy rodzinne na sprawność fizyczną, poziom wykształcenia, wysokość zarobków, postawy wobec kultury fizycznej, ciała, oraz kultury osobistej, wpływ szkoły, przykład nauczyciela wychowania fizycznego, miejsce zamieszkania, charakter i wielkość środowiska.
Stwierdzono, iż najlepszą sprawnością fizyczną odznacza się młodzież pochodzenia inteligenckiego; ustępuje im nieco młodzież robotnicza, natomiast wyraźnie gorsze sprawnościowo są dzieci chłopskie.
Korzystniejsze elementy środowiska materialnego, a przede wszystkim inne formy spędzania czasu, modele zachowań, aspiracje, systemy wartości powodują, że młodzież ...
