Rodzina jako środowisko wychowawcze dziecka w wieku 6-10 lat

RODZINA JAKO ŚRODOWISKO WYCHOWAWCZE DZIECKA W WIEKU 6-10 LAT.

Rodzina to podstawowa komórka społeczna, środowisko życia ludzi stworzone w celu zapewnienia opieki nad potomstwem, pierwsza instytucja wychowująca i kształtująca dzieci; jest gwarancją przetrwania gatunku. Pewne podobieństwo rodziny widzimy w królestwie zwierząt. Różnica polega na tym, że rodzina ludzka posiada aspekt ekonomiczny, kulturalny, emocjonalny. Spełnia ważną funkcję socjalizującą. Przygotowuje młodego człowieka do życia w społeczeństwie. Zapewnia dzieciom bezpieczne środowisko, miłość i uczuciowe wsparcie. Uczy współżyć z innymi ludźmi, przyswaja określone wartości i normy społeczne, motywuje do działania. Dziecko spędza czas w środowiskach pozarodzinnych i podlega ich oddziaływaniu. Należy podkreślić, że żadna instytucja nie jest w stanie zastąpić rodziny. Obecnie problem współczesnej rodziny jest bardzo rozpowszechniony i nagłaśniany. Wkroczyliśmy w XXI wiek ze smutnymi statystykami. Zwiększona liczba rozwodów, nieporozumień, konfliktów, zmniejszone poczucie odpowiedzialności za wychowanie dzieci, rodziny patologiczne, brak pracy i środków finansowych. Czy taka rodzina jest w stanie zaspokoić emocjonalnie, moralnie i umysłowo dziecko? Zagadnieniem związku między wynikami w nauce a oddziaływaniem środowiska zajmowała się M. Tyszkowa. Na podstawie badań stwierdza, iż w rodzinach uczniów słabych najbardziej powszechny jest brak zainteresowania dzieckiem i jego pracą szkolną. Uczniowie słabi, to bardzo często dzieci odrzucone, pozbawione potrzebnej dla ich rozwoju miłości rodziców, troskliwości i opieki wychowawczej. Szczególnie silny wpływ na przebieg nauki szkolnej dziecka, zwłaszcza w pierwszych latach, wywiera poziom wykształcenia rodziców. Brak kwalifikacji, niskie zarobki, niekorzystną sytuację mieszkaniową oraz nastroje frustracyjne skłaniające ku alkoholizmowi. Czynniki te i ich pochodzenie stanowią o niskim poziomie kultury w rodzinie. Niepomierną rolę odgrywa sposób postępowania z dzieckiem, zwłaszcza w przypadku wykroczeń, nieposłuszeństwa, złych wyników w nauce itp. H. Spionek naświetla w sposób wszechstronny wpływ mikrodefektów rozwoju dziecka na jego pracę szkolną i zachowanie. Dowodzi między innymi, że środowiskiem patogennym z punktu widzenia rozwoju dziecka może być nie tylko rodzina zdezorganizowana, lecz również taka, która nie potrafi zareagować na pierwsze objawy odchyleń od normy. Dotyczy to w szczególności pierwszych trudności dziecka w nauce oraz pierwszych objawów niepowodzeń szkolnych, które mogą być pierwotnie spowodowane przez antyterapeutyczne działanie rodziców. Szczególnie silny wpływ na powstawanie zaburzeń w rozwoju dziecka wywierają matki agresywne, nadmiernie skrupulatne i lękliwe oraz matki, dla których dziecko środkiem kompensacji niespełnionych pragnień i zawiedzionych nadziei życiowych. Rodzina , w której panuje właściwa atmosfera wychowawcza ma potencjalne możliwości prawidłowego organizowania życia rodzinnego, pozwalającego na rozwijanie aktywności dziecka, dostarczanie mu przykładów godnego zachowania, stwarzanie warunków do przyjmowania odpowiedniego stylu życia, który pobudza do kreowania osobowości przystosowanej do współczesnych i przyszłych ...