Zaloguj się aby ocenić lub skomentować publikację.
Po co komu filozofia?
Sentencje
Autor: mgr Grażyna Suchecka
Nisko, 2012
1
Scenariusz lekcji wychowawczej
Temat lekcji: Po co komu filozofia? Sentencje.
Cele lekcji
Cele główne:
•
•
podkreślenie znaczenia filozofii w życiu człowieka;
przypomnienie i wyjaśnienie znaczenia wybranych sentencji filozoficznych.
Cele operacyjne:
•
•
•
•
uczeń potrafi dyskutować na tematy dotyczące filozofii;
uczeń potrafi dzielić się poglądami i informacjami;
uczeń potrafi współpracować;
uczeń potrafi wysłuchać innych.
Pomoce dydaktyczne:
•
karta pracy (dołączona do scenariusza).
Metody pracy:
•
rozmowa, dyskusja.
Etapy lekcji:
I. Nauczyciel wprowadza temat lekcji. Wyjaśnia, że zajęcia poświęcone będą interpretacji znanych
sentencji filozoficznych, które stanowią istotną część naszej spuścizny kulturowej. W ramach
rozgrzewki nauczyciel podaje początki takich sentencji, a zadaniem uczniów jest podać
zakończenie (na ochotnika). Po zakończeniu rozgrzewki można zapytać uczniów o inne znane
im/używane przez nich sentencje.
Wiem, że …..............
Myślę, …................
Człowiekiem jestem i........................................
Nie można wejść dwa razy….......................................
Przyjaciele – jedna….......................................
2
Czemu to widzisz drzazgę w oku swego brata, a nie dostrzegasz ….................................?
II. Ćwiczenie (karta pracy, w załączeniu). Uczniowie pracują w grupach, starając się określić autora
i wyjaśnić znaczenie wybranych, pełnych sentencji z poprzedniego ćwiczenia.
III. Po zakończeniu pracy, przedstawiciele grup (ochotnicy lub osoby wskazane przez nauczyciela)
prezentują przygotowane odpowiedzi. Pozostali uczniowie mogą zgłaszać swe komentarze na
temat tego, co usłyszeli.
IV. Podsumowanie i zakończenie zajęć. Nauczyciel pyta uczniów, czego dowiedzieli się podczas
lekcji, czy coś ich zaskoczyło, itp.
Wskazówki dla nauczyciela
Rozgrzewka - zakończenia sentencji.
Wiem, że nie nie wiem.
Myślę, więc jestem.
Człowiekiem jestem i nic, co ludzkie nie jest mi obce.
Nie można wejść dwa razy do tej samej rzeki.
Przyjaciele – jedna dusza w dwóch ciałach.
Czemu to widzisz drzazgę w oku swego brata, a nie dostrzegasz belki we własnym oku?
Wiem, że nic nie wiem. Autor: SOKRATES (ok. 469 – 399 p.n.e.)
Sokrates poszukiwał mądrości i wiedzy. Jego metoda polegała na rozmowach z ludźmi i
zadawaniu pytań (nierzadko prowokujących i przewrotnych), na które często nie udawało się
uzyskać zadowalającej odpowiedzi. Zdanie „Wiem, że nic nie wiem” wyraża jednocześnie pokorę
filozofa wobec ogromu wiedzy i jego odwagę w przyznaniu się do braku wiedzy.
Myślę, więc jestem (Cogito, ergo sum). Autor: KARTEZJUSZ (1596 - 1650)
W swych rozważaniach Kartezjusz doszedł do momentu, kiedy zwątpił we wszystko i jedynym,
czego był pewien, było to, że wątpi. Z tego wysnuł wniosek, że skoro wątpi, to pewnym jest, że
myśli, a to oznacza, że jest istotą myślącą.
3
Nie można wejść dwa razy do tej samej rzeki. Autor: HERAKLIT (ok. 540-480 p.n ...
