Weronika Sherborne

KONSPEKT ZAJĘĆ

PROWADZONYCH

METODĄ RUCHU ROZWIJAJĄCEGO

WERONIKI SHERBORNE

Temat: Wspomaganie rozwoju dziecka poprzez ruch oraz kontakt emocjonalny i fizyczny.

Uczestnicy:

Klasa I – III szkoły podstawowej dla uczniów z upośledzeniem umysłowym w stopniu umiarkowanym lub znacznym

Nauczyciele Powiatowego Zespołu Szkół i Placówek Specjalnych w Bolesławcu

Liczebność grupy:

Od 16 do 22 osób

Czas trwania:

45 minut

Prowadzący

mgr Michał Budziński

Cele szczegółowe:

kształtowanie pozytywnych odczuć dziecka w kontakcie z innym człowiekiem

rozwijanie sprawności ruchowej dziecka

wyczucie własnego ciała

kształtowanie poczucia bezpieczeństwa

wspomaganie rozwoju psychoruchowego dziecka

wyzwalanie radości i spontaniczności w kontakcie z drugim człowiekiem

poznanie własnego ciała oraz jego możliwości ruchowych

wzbogacenie doświadczeń społecznych: dzielenie się przestrzenią z innymi uczestnikami i nawiązywanie z nimi bliskiego kontaktu

Przebieg zajęć

Przywitanie uczestników, podanie celu spotkania.

Podział grupy na pary. Każdy nauczyciel dobiera sobie jedno dziecko do pary.

Ćwiczenia według Weroniki Sherborne

Naleśnik – przestrzeń niska – dziecko leży na plecach, nauczyciel „zwija je w naleśnik”, „smaruje dżemem” itp.

Wycieczka – przestrzeń niska – dziecko leży na plecach a nauczyciel ciągnie je za kostki po całej sali (próba zamiany rolami).

Koncert – przestrzeń niska – dziecko leży na plecach a nauczyciel wystukuje na jego plecach rytm.

Turlanie – przestrzeń niska – dziecko leży, nauczyciel turla go w różne strony.

Pociąg – przestrzeń średnia – wszyscy siedzą blisko siebie w rzędzie ( na przemian dorosły – dziecko). Dorośli odpychając się do podłogi rękoma poruszają „pociąg” do przodu.

Tunel – przestrzeń średnia – nauczyciel w klęku podpartym, dziecko przechodzi pod nauczycielem (próba zamiany rolami).

Kangur – przestrzeń wysoka – nauczycie pomaga dziecku podskakiwać jak najwyżej trzymając je za dłonie i łokcie.

Super kangur – przestrzeń wysoka – pary łączą się w tym ruchu w czwórki, dwie osoby wspomagają skaczące dziecko podtrzymując je za dłonie i łokcie, drugie dziecko czeka na swoją kolej.

Góry – przestrzeń średnia – nauczyciel klęka na jednym kolanie a dziecko próbuje wspiąć się i stanąć na ugiętej nodze nauczyciela.

Huśtawka – przestrzeń średnia – nauczyciel chwyta dziecko pod kolanami i podnosi (dziecko siedzi jak na krześle). W takiej pozycji huśta je w prawo, w lewo, do przodu i do tyłu.

Super huśtawka – przestrzeń średnia – pary łączą się w tym ruchu w czwórki, dwóch nauczycieli chwyta dziecko za nadgarstki i kostki a następnie huśta je na boki. Drugie dziecko czeka na swoją kolej.

Masaż – przestrzeń niska – dziecko leży na brzuchu a nauczyciel wykonuje mu masaż pleców powoli je wyciszając

Podziękowanie za udział i pożegnanie uczestników