Zespół Aspergera

Zespół Aspergera

Jest to zaburzenie rozwoju mieszczące się w spektrum autyzmu. Charakteryzuje się upośledzeniem komunikacji dwustronnej, komunikacji słownej i pozasłownej, niechęcią do zaakceptowania zmian, brakiem giętkości myślenia oraz bardzo szczególnymi zainteresowaniami. Mocną stroną osób z AS jest zapamiętywanie faktów, dat, postaci. Wielu z nich jest uzdolnionych matematycznie.

Genetyczne

uwarunkowane genem EN2 na chromosomie 7, a także innymi genami znajdującymi się na chromosomach 3, 4, 11

Toksoplazmoza

Pasożytnicza choroba ludzi i zwierząt spowodowana zarażeniem pierwotniakiem Toxoplasma gondii.
Żywicielem ostatecznym są koty domowe i niektóre kotowate. Żywicielem pośrednim zaś wszystkie ssaki łącznie z człowiekiem oraz ptaki.

Całościowe zaburzenia rozwoju człowieka

Nieprawidłowości te dotyczą wszystkich obszarów życia danej osoby, choć ich nasilenie może być różne. Podstawową, najlepiej poznaną jednostką wśród całościowych zaburzeń rozwoju jest autyzm dziecięcy, coraz częściej prawidłowo diagnozowany już u bardzo małych dzieci. Tymczasem ZA na ogół pozostaje nierozpoznany aż do momentu rozpoczęcia przez dziecko nauki w szkole. Sytuacja ta spowodowana jest przede wszystkim bardzo niejednorodnym obrazem objawów we wczesnym dzieciństwie, pewnymi podobieństwami do innych zaburzeń, a przede wszystkim prawidłowym rozwojem poznawczym.
Jednym z pierwszych sygnałów budzącym u rodziców objawy jest opóźniający się u dziecka rozwój mowy, tymczasem kryterium różniącym Zespół Aspergera od autyzmu jest właśnie prawidłowy rozwój mowy we wczesnym dzieciństwie i brak opóźnień rozwoju poznawczego. Ponadto, bardzo często dzieci z ZA dobrze radzą sobie w bezpiecznym środowisku domowym a problemy ujawniają się, gdy zaistnieje potrzeba zaadaptowania się do warunków przedszkola czy szkoły.

Zaburzenia rozwoju komunikacji

a) nadmierny perfekcjonizm języka:
Uczeń posługuje się językiem literackim nawet w momentach, gdy wskazane jest użycie kolokwializmu, czy wręcz slangu młodzieżowego. Zdania buduje bardzo dokładnie, przez co sprawia wrażenie osoby ustawicznie „wymądrzającej się”. Czasem używa jednego sformułowania na określenie jednego desygnatu – nie akceptuje wieloznaczności. Niektóre dzieci zwracając się do kolegi/koleżanki posługują się pełnym imieniem i nazwiskiem, co nie jest przyjęte wśród uczniów. Dziecko może wielokrotnie powtarzać zwroty powitania tym samym osobom mimo, że widzi je po raz któryś w ciągu dnia. Częstym zjawiskiem wśród dzieci z ZA jest skłonność do tworzenia neologizmów, które ich zdaniem lepiej opisują jakiś obiekt lub zdarzenie niż słowo powszechnie używane, np. „naprawnik” – mechanik, „odnóżko” – zakręt drogowy itp.

b) trudności w odejściu od literalnych znaczeń wypowiedzi (nadmiernie konkretne rozumienie języka):
Od bardzo mocno nasilonych, gdzie uczeń na pytanie „Masz zegarek?” odpowie „Mam” i powróci do przerwanej czynności, nie rozumiejąc, że w tym pytaniu kryło się drugie – o godzinę. Podobnie poważne trudności maja ci uczniowie, którzy cierpią z powodu poważnego ...