Zaloguj się aby ocenić lub skomentować publikację.
Bądź sobą, szukaj właściwej drogi. Poznaj siebie, zanim zechcesz poznać dzieci. Zdaj sobie sprawę z tego, co sam jesteś zdolny zrobić, zanim dzieciom poczniesz wykreślać zakres ich praw i obowiązków. Ze wszystkich sam jesteś dzieckiem, które musisz poznać, wychować i wykształcić.
Janusz Korczak
„Bliżej siebie – dalej od narkotyków”
Opracowanie: mgr Edyta Świeboda
Być rodzicami nastolatka nie jest łatwo. Jeżeli jednak rozumie się i pamięta, że okres dorastania jest tak samo trudny dla rodziców, jak i dla dziecka- to połowa sukcesu. Większość rodziców najbardziej boi się okresu kiedy dziecko zaczyna dorastać. Zaczyna wtedy wymykać się im spod kontroli, buntuje się, poszukuje nowych doświadczeń, a rodzice czują się bezradni, w dodatku mniej ważni dla dziecka niż jego rówieśnicy. Wszyscy chcemy być dobrymi rodzicami i na ogół nie szczędzimy wysiłku, aby nasze dzieci były szczęśliwe. Staramy się, chcemy dla dziecka jak najlepiej, a mimo to zdarza się, że spotykają nas rozczarowania, a dziecko sprawia kłopoty.
Zadajemy sobie wówczas często pytanie: Dlaczego tak trudno jest być rodzicem nastolatka? Młodzi ludzie buntują się przeciw dorosłym a rodzice są pierwszymi dorosłymi, przeciwko którym ten bunt jest kierowany. Dzieci w okresie dorastania chcą być traktowane jak dorosłe i nie godzą się z zakazami i ograniczeniami stosowanymi przez rodziców. Taka postawa jest wyrazem naturalnego w tym wieku dążenia do wyodrębnienia się i niezależności , ale najczęściej rodzi konflikty. Dla nastolatka najważniejsza jest grupa rówieśnicza. Bycie w grupie rodzi konieczność dopasowania się do niej, zyskania akceptacji- czasem za wszelka cenę, wbrew temu czego oczekują dorośli. Często młodzi ludzie darzą większym zaufaniem przyjaciół niż rodziców, dlatego próby ograniczania swobody w tym zakresie na ogół kończą się niepowodzeniem. Dla rodzica to trudny okres wytrzymałości, cierpliwości i rodzicielskiej miłości.
Życie codzienne podlega różnorodnym presjom. Dotyczy to zarówno dorosłych jak i dzieci . Wielu rodziców zmaga się z bezrobociem, wielu innych cały czas poświęca na pracę zarobkową. Dorastające dzieci również już od najmłodszych lat podlegają wyjątkowej presji- oczekuje się od nich osiągnięć w szkole, ładnej sylwetki, sukcesów. Coraz mniej chwil pozostaje na rozmowy i wspólne spędzanie czasu. Dorastające dzieci potrzebują naszej dyskretnej obecności, dostępności i gotowości do udzielania im pomocy. Wierzą, że w porę zareagujemy, gdy dzieje się coś niedobrego i znajdziemy sposób, aby rozwiązać problem. Chcą widzieć w nas swoich sojuszników, na których mogą liczyć w trudnych momentach. Czego więc potrzebują od nasze dzieci?:
• Poczucia więzi i przynależności do rodziny. Chcą czuć się kochane , rozumiane i mogą liczyć na wsparcie rodziców. Potrzebują naszego szacunku ...
