Zaloguj się aby ocenić lub skomentować publikację.
Plan Działań Wspierających (PDW)
Cele do osiągnięcia w zakresie, w którym uczeń wymaga pomocy psychologiczno-pedagogicznej:
Głównym celem jest zapewnienie specjalistycznej pomocy dzieciom ryzyka dysleksji i uczniom z dysleksją rozwojową przez: stworzenie mechanizmów umożliwiających im korzystanie z praw wynikających z właściwych rozporządzeń (wczesna diagnoza, wczesna, specjalistyczna interwencja, dostosowanie wymagań szkolnych i sposobu oceniania do możliwości ucznia); powiązanie diagnozy dysleksji z obowiązkiem podjęcia pracy na zajęciach w szkole i w domu.
Usprawnienie funkcji percepcyjno-motorycznych na materiale ortograficznym.
Niwelowanie napięć emocjonalnych.
Praca nad poczuciem własnej wartości.
Motywowanie do podejmowania zadań o różnym stopniu trudności.
Wypracowanie nawyków poprawnego pisania i czytania ze zrozumieniem.
Poprawa komunikacji interpersonalnej.
W uzyskaniu dobrych efektów w pracy terapeutycznej pomocne jest zawarcie kontraktu pomiędzy terapeutą, uczniami i rodzicami. Warunkiem powodzenia będzie współpraca z rodzicami oraz monitorowanie postępów uczniów w szkole.
Działania realizowane z uczniem w ramach poszczególnych zalecanych form i sposobów udzielenia uczniowi pomocy psychologiczno-pedagogicznej.
Pomoc udzielana przez rodziców pod kierunkiem nauczyciela.
Zajęcia dydaktyczno-wyrównawcze.
Zajęcia logopedyczne.
Zespół korekcyjno-kompensacyjny; terapia pedagogiczna.
Zajęcia socjoterapeutyczne oraz inne zajęcia o charakterze terapeutycznym.
Terapia indywidualna.
Zajęcia rozwijające uzdolnienia.
Klasa terapeutyczna; stacjonarny oddział terapeutyczny.
………………………………………………………………………………..………………………………………………………………………………..………………………………………………………………………………..………………………………………………………………………………..…………
Formy oceniania
Największe znaczenie dla końcowej oceny z wielu przedmiotów mają wypowiedzi ustne dziecka dyslektycznego, których powinno być znacznie więcej niż w przypadku innych dzieci. Sprawdziany pisemne należy dzielić na mniejsze części i podawać uczniowi etapami. Zbyt duże nagromadzenie informacji przeraża go i w konsekwencji nie podejmuje on żadnych działań, oddając nauczycielowi nierozwiązane zadania. W przypadku dziecka z trudnościami w czytaniu, nauczyciel może odczytywać mu polecenia dotyczące kolejnych zadań, w których ocenie podlega odpowiedź merytoryczna, a nie poziom czytania. Sprawdziany powinny mieć też nieco inną konstrukcję graficzną, dostosowaną do możliwości percepcyjnych i przestrzennych dziecka. W niektórych przypadkach konieczna jest pomoc nauczyciela w prawidłowej rejestracji odpowiedzi na arkuszu zapisu. W starszych klasach samodzielne prace pisemne ucznia należy oceniać głównie pod względem merytorycznym. Pod uwagę bierze się wówczas zawartą w wypracowaniu wiedzę, dobór argumentów, logikę wywodu, treść, styl i kompozycję pracy. Poprawność zapisu może stanowić tylko niewielką część składową całościowej oceny. Najlepszym sposobem jest wcześniejsze podanie uczniom punktacji za poszczególne elementy uwzględniane w ocenie, którym podlega każda praca pisemna.
Kontrola i ocena zeszytu
Dziecko z dysgrafią powinno mieć jak najdłużej możliwość pisania ołówkiem. Podczas pisania należy pamiętać o właściwym ułożeniu zeszytu i całego ciała, a także prawidłowym uchwycie narzędzia pisarskiego. Niekiedy pomocna może być nasadka według wzoru H. Tymichovej, ułatwiająca utrwalenie poprawnego sposobu trzymania pióra czy ołówka. Ważne jest, aby zeszyt dziecka był prowadzony ...
