Zaloguj się aby ocenić lub skomentować publikację.
Rafał Gądek
Trudności w nauce pisania
Mimo pozytywnych oddziaływań przedszkola w zakresie przygotowania dzieci do nauki pisania, istnieją jednak uczniowie, którym nauka ta sprawia w szkole wiele trudności i jest przyczyną niepowodzeń.
Trudności dotyczące nauki pisania są nazywane następująco:
- trudności w zakresie techniki pisania – dysgrafia (niski poziom graficzny pisma)
- trudności w opanowaniu poprawnej pisowni – dysortografia (odstępstwa od prawidłowego zapisu, nie tylko błędy ortograficzne).
Pojawiające się u niektórych dzieci trudności w nauce czytania i pisania mogą być wynikiem zaburzenia funkcji analizatora wzrokowego, słuchowego, artykulacyjnego, kinestetyczno – ruchowego i zaburzonej lateralizacji. Trudności i niepowodzenia w nauce są też udziałem dzieci nadpobudliwych psychoruchowo, z zaburzeniami emocjonalno – motywacyjnymi.[1]
W poznawaniu świata oraz w zdobywaniu wiedzy i doświadczeń duże znaczenie ma zmysłowa identyfikacja za pomocą analizatorów.
L. Wołoszynowa podkreśla, że tylko sprawna i prawidłowa działalność całego analizatora zapewnia powstanie zjawiska psychicznego w naszym mózgu – odbicie w nim rzeczywistości nas otaczającej lub zjawisk dziejących się w nas samych.[2]
Jednakże nie u wszystkich ludzi analizatory działają jednakowo sprawnie, tym samym nie przynoszą pożądanych efektów, co więcej stają się przyczyną wielorakich problemów, również w zakresie nauki wczesnoszkolnej.
Istotne znaczenie w procesie nabywania umiejętności pisania i czytania ma analizator wzrokowy. Prawidłowy przebieg wzrokowego postrzegania przede wszystkim jest zależny od prawidłowej budowy gałek ocznych, części receptorycznej analizatora wzrokowego stanowiącej siatkówkę oka, nerwu doprowadzającego oraz korowej części analizatora znajdującej się w mózgu. Jakkolwiek analizator wzrokowy nie funkcjonuje w izolacji, lecz we współdziałaniu z innymi analizatorami, to jednak uszkodzenie jakiejkolwiek części analizatora wzrokowego powoduje deformacje w spostrzeganiu, co w istotny sposób może zaburzać proces pisania.[3]
Przyczyny zakłóceń spostrzeżeń wzrokowych i wynikające z nich trudności w uczeniu się, mogą wynikać z wadliwej budowy gałki ocznej, w następstwie której dziecko może cierpieć na wady wzroku jak: krótkowzroczność, dalekowzroczność, astygmatyzm, zez, itp. Tego typu wady mogą być w znacznej mierze zlikwidowane przez dobranie odpowiednich szkieł korekcyjnych.
Inaczej przedstawiają się opóźnienia i zaburzenia funkcji korowej części analizatora wzrokowego, zmieniające się wraz z wiekiem w miarę rozwoju dziecka.
Biorąc pod uwagę fakt, iż zaburzenia wyżej wymienione mogą być spowodowane wadami rozwojowymi, wykrywanie, a następnie korygowanie, są czynnościami skomplikowanymi, szczególnie w wypadku nieprawidłowości w odbiorze bodźców wzrokowych, a tym bardziej w zakresie analizy i syntezy dokonującej się w potylicznym płacie kory mózgowej.[4]
Sprawy te nabierają szczególnej wagi w okresie początkowej nauki czytania i pisania, gdy wymaga się od dziecka percepcji abstrakcyjnych kształtów graficznych, mających znaczenie symboliczne.
Zakłócenia i opóźnienia rozwoju w zakresie sprawności funkcjonalnej analizatora ...
