Zaloguj się aby ocenić lub skomentować publikację.
ISTOTA
PREZENTACJI MULTIMEDIALNEJ
Opracowała
Jolanta Bałuk
Multimedia w praktyce szkolnej
R
ozwój nowoczesnej technologii informacyjnej wywiera coraz większy wpływ na życie jednostek i całych społeczeństw. Jednym z narzędzi dynamizujących ten wpływ stała się sieć. Już dziś podłączonych jest do niej 9 milionów komputerów, z których korzysta około 60 milionów ludzi. Prezentacja informacji będąca podstawą rozwoju Internetu staje się także coraz ważniejszym elementem kształcenia wspomaganego komputerem. Obraz wsparty dźwiękiem, animacją oraz hipertekstem sprzyja zrozumieniu, przetworzeniu i reorganizowaniu wiadomości. Internet staje się jednym wielkim zbiorem hipertekstów i prezentacji hipermedialnych.
Wielokrotnie w literaturze pedagogicznej spotkać możemy pojęcia: multimedia, hipermedia, międzymedia oraz megamedia. Często używane zamiennie, co prowadzi do niepotrzebnego zamętu. Według słownika języka polskiego „multi” to tyle co wskazanie na dużą ilość, wielkość, wielokrotność tego, co wyraża drugi człon słowa. z kolei pojęcie mediów oznacza środki komunikowania. Taką definicję przyjmowano przez wiele lat w technologii kształcenia, traktując multimedia jako wszystkie media informacyjne: prasę, książki i czasopisma, taśmy audio wideo, radio i telewizję, sprzęt audiowizualny, środki fotograficzne i inne. Takie pojmowanie multimediów określane jest jako tradycyjne[1]. Nawiązuje ono do technicznej strony procesu edukacyjnego obejmującego nośnik przekazu informacji. Wiąże się także z szeregiem definicji współczesnych, które traktują multimedia jako środki techniczne służące przede wszystkim do cyfrowego przetwarzania i prezentacji informacji w zintegrowanej postaci: tekstowej, graficznej i dźwiękowej. Do nich zaliczyć możemy przede wszystkim komputery wyposażone w karty graficzne, dźwiękowe i dyski kompaktowe CD-ROM, programy komputerowe z grafiką, dźwiękiem i animacją, narzędzia programowe służące do realizacji prezentacji multimedialnych w sieci komputerowej oraz obsługujące transmisje tele- i video konferencyjne.
Inne nowsze spojrzenie na multimedia możemy zaobserwować z pozycji procesu komunikowania. Przyjmuje się, że multimedia stanowią uniwersum komunikatów dochodzących do uczącej się osoby przy jednoczesnym byciu narzędziami rozwoju poznawczego człowieka[2]. Takie ujęcie jest bliskie pojęciu hipermediów, ponieważ obejmuje z jednej strony ciąg połączeń komunikatów dźwiękowych, video, obrazu statycznego, animacji i tekstu, wspartych możliwościami przetwarzania komputerowego w celu odebrania, przetworzenia i reorganizowania wiadomości, z drugiej strony stymulowania do myślenia. Jedyna różnica dotyczy sposobu funkcjonowania tekstu w systemie komunikowania. Specyfika hipertekstu, bo o nim jest tu mowa, powoduje, że poruszamy się po jego strukturze inny sposób, aniżeli w przypadku tekstu tradycyjnego. Dlatego jeżeli przyjmiemy to zastrzeżenie, to dla celów dalszych rozważań pojęcia, multimedia i hipermedia możemy potraktować zamiennie.
Przyjęcie reguł postępowania przy konstruowaniu systemu kształcenia z wykorzystaniem hipermediów wymaga określenia jego elementów składowych. Analizując składowe multimediów pod kątem teorii wiadomości rysuje się kilka elementów szczególnie ważnych dla projektowania ...
