Zaloguj się aby ocenić lub skomentować publikację.
SPOSOBY POROZUMIEWANIA SIĘ W KLASIE SZKOLNEJ
Osiągniecie porozumiewania jest sprawą bardzo ważną i w dużej mierze zależy od umiejętności stawiania pytań.
Na pytania niezrozumiałe nie możemy uzyskać pożądanej informacji. Nie otrzymamy jej też , gdy odpowiadający nie potrafi zrozumieć zrozumiałego pytania. Nie zdobędziemy pożądanej informacji i wtedy , gdy udzielonej nam zrozumiałej odpowiedzi nie potrafimy zrozumieć.
Zrozumienie pytania i odpowiedzi zależy nie tylko od poprawnej struktury logicznej i językowej, lecz także od informacji. Szczególnie w wychowaniu i nauce ważne jest posługiwanie się pytaniami i odpowiedziami w taki sposób , alby sprzyjały wzajemnemu zrozumieniu wychowawcy i wychowanka , budziły i utrwalały wzajemnie zaufanie i szczerość , uczyły przyjaznej współpracy.
Oddziaływanie językowe przebiegają w ramach sytuacji komunikacyjnej. O sytuacji komunikacyjnej mówimy wówczas , gdy z dwóch osób połączonych wspólnotą językową (kod) i pozajęzykową (kontekst) , jedna (nadawca) wysyła w określonym celu(intencjonalnie) do drugiej (odbiorcy) wyrażony w tym wspólnym kodzie komunika , który wywiera na odbiorcę jakiś wpływ.
Każdy proces komunikowania się przebiega w określonym kontekście sytuacyjnym , wyznaczonym przez zewnętrzne w stosunku do nadawcy i odbiorcy warunki. I tak" inny kontekst ma wiadomość przekazywana przez nauczyciela na wykładzie , gdy uczniowie słuchają lub robią notatki, inny - gdy nauczyciel jest lubiany i darzony zaufaniem , inny - budzi lęk u wychowanków.
Stosunki wiążące poszczególne pozycje określone są ilością przekazywanych informacji i liczbą kanałów informacyjnych łączących poszczególne pozycje.
Nauczyciele kierując się sposobem porozumiewania , który nie daje dojścia do głosu dzieci popełniają błąd.
Interesuje ich jedynie , jak przekazać uczniom swoje myśli , nie zwracając uwagi na to , że uczniowie odczuwają potrzebę porozumiewania się zarówno z nauczycielami jak i między sobą. Filozofia takiego postępowania tkwi chyba w absurdalnym przekonaniu że dorośli są ważniejsi niż dzieci. Inaczej mówiąc, uważa się , że to co nauczyciel ma do powiedzenia czy zakomunikowania jest ważniejsze od tego , co mają do powiedzenia lub zakomunikowania dzieci.
Należy dziecku dawać jak najwięcej możliwości do swobodnego wypowiadania się , do przyzwyczajania do własnego głosu , określenia swej pozycji w grupie.
W tradycyjnej szkole , nadawą informacji jest nauczyciel , odbiorcą zaś uczeń. W związku z tym podstawową formą zaznajamiania się z nowymi treściami jest jednokierunkowy przekaz.
Uczniowie pozostają w nim całkowicie w cieniu swoich nauczycieli . Ci zaś mają być aktywni , ruchliwi , szukający klucza do magazynu wiadomości , jakim ma być głowa ucznia. Uczeń natomiast jest istotą z konieczności bierną , potulną , pilną i niesamodzielną.
Oceniając wypowiedzi ucznia , nauczyciel ogranicza się jednak najczęściej do konfrontacji reprodukowanych treści z tymi , które sam uprzednio przekazał. Informacje pochodzące od ucznia służą więc jedynie kontroli przyswajania wiadomości i ...
