Nauczanie języka angielskiego w edukacji wczesnoszkolnej.

Artykuł dotyczy rozwiązań metodycznych stosowanych w pracy z dziećmi sprowadzających się do pobudzenia zainteresowania ucznia nauką języka angielskiego, uwrażliwienia ucznia na język angielski spotykany w życiu codziennym i wykształcenia zachowań sprzyjających przyswajaniu języka.

Nauczanie języka angielskiego w edukacji wczesnoszkolnej.

Głównym narzędziem rozwoju umysłowego dziecka jest nauka języka ojczystego. Kształtuje myślenie i, doskonaląc systematycznie wszystkie funkcje układu nerwowego, kieruje rozwojem psychicznym.

Od stopnia opanowania języka przez uczniów zależą w zasadniczej mierze wyniki w opanowaniu wiadomości z zakresu wszystkich przedmiotów nauczania.

Olbrzymia rola społeczna języka – to prawda, której nie trzeba dowodzić. Język jako najlepsze narzędzie wymiany myśli i uczuć, środek porozumiewania się ludzi między sobą spełnia doniosłą rolę.

„Człowiek nie umiejący się biegle i poprawnie wysławiać lub nie umiejący biegle i poprawnie pisać jest obywatelem po prostu mniej sprawnym. Jego przydatność zawodowa i społeczna jest o wiele mniejsza”

( Koźniewski 1973:5).

Dzisiejsze czasy, realia ogólnoświatowych tendencji rozwojowych, a przede wszystkim realia jednoczącej się Europy – stawiają przed ludźmi nowe wyzwania. Człowiek zmuszony jest do posługiwania się nie tylko językiem ojczystym, ale i obcym.

Konieczność wyposażenia współczesnej jednostki ludzkiej w umiejętność sprawnego posługiwania się, w mowie i piśmie, przynajmniej dwoma językami, nie podlega dyskusji.

Umiejętność tę uważa się dziś za sprawność intelektualną szczególnie ważną, niezbędną w codziennym życiu, stanowiącą podstawę wykształcenia i konieczną w pracy zawodowej i życiu społecznym.

Wszelki rozwój umysłowy, poszerzanie zakresu naszej wiedzy w każdej dziedzinie nauki, kultury i sztuki, wymaga równocześnie stałego, systematycznego i umiejętnego rozwijania kultury języka. Wprawdzie do istoty języka należy jego komunikatywność, jednak stopień komunikatywności mowy, jako pozostający w ścisłym związku z myśleniem, zależy od stopnia znajomości języka oraz od biegłości w sztuce mówienia i pisania.

Poprawne władanie językiem obcym, to, w dzisiejszych czasach, sprawność konieczna w codziennym życiu człowieka, ponieważ koniecznością i potrzebą ludzkiej natury jest stałe wyrażanie myśli, uczuć i pragnień za pomocą mowy jako środka wypowiadania się mającego wyższość nad innymi.

Rozwój mowy i myślenia dziecka, do chwili rozpoczęcia nauki, odbywa się przede wszystkim w środowisku rodzinnym i przedszkolnym. Im bardziej staranna jest opieka rodziny i wychowawców przedszkola nad mową dziecka, poprawniejsza wymowa i struktura wypowiedzi dorosłych, tym szybciej dziecko o normalnej budowie analizatorów i narządów mowy, uczy się mówić przez naśladownictwo (Klemensiewicz 1933).

Według Chomskiego, każdy człowiek wyposażony jest genetycznie w mechanizm przyswajania języka (language acquisition device). Dzięki zakodowanym w mózgu określonym strukturom językowym dziecko jest w stanie zbudować gramatykę danego języka” (Stawna 1991:64). Mechanizm ten zanika jednak około 12 roku życia, wtedy, gdy język pierwszy został w pełni opanowany i praca organizmu nad wykształceniem systemu językowego jako środka porozumiewania się z otoczeniem została zakończona (Brzeziński 1987:33).

Warto więc, w świetle tych opinii, wykorzystać ...