Witamy Panią Wiosnę

Renata Olszak

Temat: Witamy Panią Wiosnę

Grupa wiekowa: uczniowie I-III klasy

Cel ogólny:
- dostrzeganie zmian zachodzących w przyrodzie wraz z nadejściem wiosny

Cele szczegółowe:
Uczeń:
- rozwija umiejętność integracji z grupą,
- rozwiązuje zagadki słowne,
- doskonali umiejętność uważnego słuchania,
- formułuje swobodne wypowiedzi na temat poznanego tekstu oraz własnej wiedzy,
- doskonali umiejętności twórcze poprzez pracę plastyczną.

Metody:
- aktywizująca – pedagogika zabawy,
- słowna – zagadki, opowiadanie,
- poszukująca – praca z tekstem,
-praktyczna – praca plastyczna,

Formy pracy:
- grupowa,
- indywidualna,

Pomoce: krzyżówka, flamastry, tekst opowiadania, biały blok, farby, gąbki.

Przebieg zajęć:

1. Powitanie:

Witam tych, którzy:
- mają na sobie coś koloru zielonego,
- lubią kwiaty,
- słyszeli dziś śpiew ptaków, itp.
Powitane osoby machają ręką.

2. Rozwiązanie krzyżówki z hasłem: Wiosna

Chodzi polem słonko
Po zielonym życie.
Nad polem, nad łąką
Śpiewa ktoś w błękicie.
(skowronek)

Wysyłają ją do nieba
Po kawałek chleba …
( biedronka)
Tu cytrynek, tam paź królowej,
wszędzie piękne, kolorowe.
Lekko unoszą się nad łąką,
gdy tylko zaświeci słonko. ...
(motyle)
 Sto płatków białoróżowych dookoła żółtego środka
Chyba każdy odgadnie,   Że to .....................( stokrotka)   

Powrócił do nas z dalekiej strony, ma długie nogi i dziób czerwony.
Dzieci się śmiały, gdy go witały, żabki płakały przez dzionek cały.
(bocian)
     Nad stawem, nad łąką
sporo ich się zbiera,
każda jest podobna do helikoptera. ...
(ważki)   
3. Odczytanie opowiadania pt. Jak ślimak spotkał wiosnę.
4. Rozmowa o znakach zwiastujących nadejście wiosny na podstawie poznanego tekstu oraz własnej wiedzy:
- zjawiska pogodowe, wracające ptaki, budząca się do życia przyroda itd.
5. Praca plastyczna – Wiosenna łąka – wykonana za pomocą stempli z gąbki

JAK ŚLIMAK SPOTKAŁ WIOSNĘ

Wczesnym rankiem, gdy wszyscy jeszcze spali, a słońce wysuwało pierwsze promyki spod kołderki, drogą maszerowała Wiosna. Pierwszy zobaczył Wiosnę zaspany ślimak. Wyciągnął szyję i z ciekawością przyglądał się dziwnej osobie. Wiosna była ubrana w zielone spodnie – ogrodniczki z wypchanymi kieszeniami i słomkowy kapelusz. Dźwigała wielki plecak, a w ręce trzymała kolorową parasolkę.
- Wiosna idzie – mruknął ślimak – czas więc i na mnie – i pomaszerował zza Wiosną.

Tymczasem Wiosna usiadła na skraju drogi i otworzyła plecak. Najpierw wyjęła z niego kolorowe kwiaty. Garść niebieskich niezapominajek posadziła po jednej stronie strumyka, a kępkę żółtych kaczeńców po drugiej stronie.
- Ładnie, ładnie – mruknął Ślimak.
A Wiosna już sadziła tulipany. Było im troszkę chłodno, więc stuliły się w pączkach, jeden pod oknem Kubusia, drugi przy budzie Reksia, a trzeci i czwarty pod oknami babci.

Ślimak przyglądał się temu uważnie i próbował policzyć tulipany, ale stale się mylił i musiał zaczynać od początku.
Za domem Wiosna chodziła od drzewa ...