Zaloguj się aby ocenić lub skomentować publikację.
PRZEDSZKOLAK W KÓŁKU TEATRALNYM
Zamiłowanie do pracy z dziećmi oraz osobiste zainteresowania i pasje ugruntowały we mnie decyzję o powołaniu do życia w przedszkolu, w którym pracuję, kółka teatralnego.
Edukacja teatralna stwarza dziecku różnego rodzaju możliwości i wspiera jego wszechstronny rozwój. Umożliwia wykorzystywanie naturalnej skłonności dziecka do naśladowania i zabawy, gdyż dzieci wchodząc w role tworzą własne improwizowane spektakle. Przedszkolaki mają potrzebę kreowania fikcyjnego świata, sprawdzania swoich możliwości w innych rolach niż realne. Podczas zajęć uaktywnia się dziecięca fantazja, rozwijają się marzenia oraz kształtują zainteresowania. Dzieci bliżej poznają swoich rówieśników, uczą się nawiązywania poprawnych relacji emocjonalnych, kontaktów, współdziałania i współpracy z innymi, porozumiewania się w zespole.
Coraz częściej nauczyciele mają w swoich grupach dzieci mało aktywne, nieśmiałe czy wręcz przeciwnie: nadpobudliwe, agresywne, dzieci z wadami wymowy oraz ze specjalnymi trudnościami w nauce. Zabawy w teatr wywierają duży wpływ na postawy moralne dzieci, kształtują osobowość i rozładowują nagromadzone emocje, przełamują lęki, budują poczucie własnej osobowości, kształtują i pielęgnują poprawną mowę, rozwijają wyobraźnię i intelekt.
W małej grupie teatralnej nauczyciel ma możliwość dotrzeć do każdego dziecka, ujrzeć jego potencjał i wskazać drogę rozwoju. Natomiast dziecko, szczególnie z problemem wychowawczym czy emocjonalnym, często określane mianem „niegrzecznego”. ma możliwość zaistnienia na nowo (inna pani, inne dzieci), otrzymuje swoiste „carte blanche”, Aby praca nauczyciela przyniosła efekty potrzebna jest atmosfera zaufania, poczucia bezpieczeństwa i akceptacji. Wtedy dziecko będzie miało możliwość „rozwinięcia skrzydeł”.
Należy mieć na uwadze, iż zajęcia kółka teatralnego nie powinny mieć obserwatorów, gdyż to często przeszkadza innym dzieciom w koncentracji, swobodnym poruszaniu się po scenie i mówieniu oraz wyrażaniu swoich uczuć i nastrojów, a także w tworzeniu improwizowanych sytuacji scenicznych i odgrywaniu wymyślonych postaci. Istnieje wtedy niebezpieczeństwo „wycofania się” emocjonalnego dziecka czy „zamknięcia się” w sobie, a przecież nie o takie efekt nam chodzi. Nauczyciel nie powinien krytykować pomysłów dzieci i nie pozwalać na krytykę rówieśnikom, lecz pomagać w doskonaleniu ich ekspresji artystycznej i zachęcać do aktywnej pracy twórczej.
Czasami zabawa w teatr jest ważniejsza od samego występu przed publicznością. Dobrze byłoby aby umożliwić dzieciom jak najczęstsze korzystanie z garderoby czy „skrzyni skarbów” z rekwizytami i pozwolić wchodzić dzieciom w role, które sobie wybiorą. Radość dzieci i efekt terapeutyczny zapewniony!
Pierwsze spektakle przygotowywane przez grupę powinny mieć role o mniej więcej równej wadze. Każde dziecko, tak by nikogo nie wyróżniać i nikogo nie faworyzować, powinno być na scenie podobną ilość czasu i mieć kwestię zbliżonej wielkości. Najlepiej aby dzieci najpierw wystąpiły przed wąskim gronem ...
