Czym jest, a czym nie jest ADHD

Czym jest, a czym nie jest ADHD.

Od wielu lat na zachodzie, a od kilku w Polsce, mówi się o ADHD, czyli nadpobudliwości psychoruchowej z zaburzeniami koncentracji uwagi.
Zawsze w społeczeństwach były dzieci, które były impulsywne, potrzebowały ruchu, sprawiały liczne kłopoty. Dzieci takie sprawiały wrażenie, że wszędzie ich pełno, miały trudności w szkole. Usiłowano w stosunku do takich dzieci stosować standardowe metody wychowawcze, które jednak nie przynosiły efektów. Dzieci takie wychowywały się w różnych rodzinach bez względu na ich status społeczny czy materialny. Jako pierwsi takimi dziećmi zajęli się lekarze.

Choć trudno określić, kto pierwszy zdefiniował zaburzenie, zwykle wskazuje się brytyjskiego pediatrę Georgie’a Frederica Stilla, który w cyklu wykładów wygłoszonych w 1902 roku w Rogal Collage of Phisicians opisał napotkane w praktyce lekarskiej dzieci trudno poddające się kontroli, objawiające oznaki „nieposłuszeństwa”, pozbawione „ woli opanowania” i ogólnie niesforne, nieuczciwe oraz samowolne. Wysunął hipotezę, że stan ten jest skutkiem błędów wychowawczych czy duchowej degeneracji, ale raczej został odziedziczony lub spowodowany urazami przy urodzeniu.

Do określenia ADHD stosowano już wielu terminów tj. zespół minimalnego uszkodzenia mózgu, zespół minimalnej dysfunkcji mózgu, zespół nadruchliwości, zespół hiperkinetyczny, zespół nadpobudliwości psychoruchowej, zespół nadpobudliwości psychoruchowej z deficytem uwagi, zespół zaburzeń hiperkinetyczno-odruchowych czy zaburzenie z deficytem uwagi i hiperaktywnością . Nazwa, która najczęściej stosowana jest przy określaniu ADHD
pochodzi od angielskiej nazwy tego zjawiska Attention Deficit Hyperactivity Disorder i oznacza nadpobudliwość psychoruchową z zaburzeniami koncentracji uwagi .

Obecnie w piśmiennictwie używa się dwóch nazw- pochodzącej z klasyfikacji Amerykańskiego Towarzystwa Psychiatrycznego( DSM- IV) - ADHD ( Attention Deficyt Hyperactivity Disorder), czyli „ Zespół Nadpobudliwości Psychoruchowej z Zaburzeniami Uwagi) , oraz wymienne nazwy „ Zespół Hiperkinetyczny” lub „ Zaburzenia Hiperkinetyczne” proponowanej przez Światową Organizację Zdrowia Międzynarodowej Klasyfikacji Chorób (ICD-10) .

W Polsce w ostatnich czasach zaczęto stosować kilka następujących pojęć:
- zespół nadpobudliwości psychoruchowej,
- zespół nadpobudliwości psychoruchowej z deficytem uwagi,
- zespół hiperkinetyczny wieku dziecięcego,
- zespół nadruchliwości,
- zespół minimalnego uszkodzenia mózgu,
- zespół minimalnej dysfunkcji mózgu,
- zespół zaburzeń hiperkinetyczno-odruchowych,
- zaburzenie z deficytem uwagi i hiperaktywnością,
- lekka encefalopatia,
- wczesnodziecięcy zespół psychoorganiczny,
- postać tzw. nerwowości dziecięcej,
- deficyt uwagi,
- nadruchliwość dziecięca,
- niespokojne dzieci,
- ZDUN – zespół deficytu uwagi i nadruchliwości .
Wielu autorów książek oraz lekarzy i psychologów przyjęło w języku polskim popularną powszechnie nazwę „zespół nadpobudliwości psychoruchowej” lub „zespół hiperkinetyczny” oraz używany na całym świecie skrót ADHD.
Dzieci z ADHD nie są upośledzone umysłowo czy opóźnienie w rozwoju jak są często postrzegane. Dzieci takie mają często duże możliwości intelektualne, jednak, jeżeli nie mają pomocy i sprzyjających warunków, nie rozwijają ich w pełni.

ADHD nie jest też ...