Trudności wychowawcze a ADHD

Czym jest, a czym nie jest ADHD.

Od wielu lat na zachodzie, a od kilku w Polsce, mówi się o ADHD, czyli nadpobudliwości psychoruchowej z zaburzeniami koncentracji uwagi.
Zawsze w społeczeństwach były dzieci, które były impulsywne, potrzebowały ruchu, sprawiały liczne kłopoty. Dzieci takie sprawiały wrażenie, że wszędzie ich pełno, miały trudności w szkole. Usiłowano w stosunku do takich dzieci stosować standardowe metody wychowawcze, które jednak nie przynosiły efektów. Dzieci takie wychowywały się w różnych rodzinach bez względu na ich status społeczny czy materialny. Jako pierwsi takimi dziećmi zajęli się lekarze. Wielu autorów książek oraz lekarzy i psychologów przyjęło w języku polskim popularną powszechnie nazwę „zespół nadpobudliwości psychoruchowej” lub „zespół hiperkinetyczny” oraz używany na całym świecie skrót ADHD .Dzieci z ADHD nie są upośledzone umysłowo czy opóźnienie w rozwoju jak są często postrzegane. Dzieci takie mają często duże możliwości intelektualne, jednak, jeżeli nie mają pomocy i sprzyjających warunków, nie rozwijają ich w pełni.

ADHD nie jest też skutkiem złego wychowania lub niewłaściwego systemu wychowawczego czy objawem patologii rodzinnej, złej diety, czy efektem mikro uszkodzeń mózgu.

Nadpobudliwość rozumiana w sposób medyczny jest zaburzeniem rozwojowym mającym charakterystyczne objawy i wymagającym odpowiedniego traktowania.

Od samego początku przy diagnozie jest potrzebna współpraca przede wszystkim rodziców, psychologa, pedagoga, nauczyciela z lekarzem psychiatrą. Diagnozę stawia się na podstawie wywiadu i obserwacji zachowań przez rodziców czy opiekunów, jak i podczas spotkań z lekarzem czy psychologiem bezpośredniej obserwacji dziecka.
ADHD jest zaburzeniem które wynika z odmiennej pracy mózgu. Dostępne lekarstwa mogą właściwie jedynie zmniejszyć niektóre objawy nadpobudliwości, jak zaburzenia uwagi czy koncentracji. Duża grupa dzieci które mają ADHD często nie wymaga podawania leków, ale wszystkie potrzebują specjalnej opieki i systemu edukacyjnego oraz wychowawczego.
O ADHD czyli nadpobudliwości mówimy wtedy gdy :
- objawy takie jak nadmierna ruchliwość, zaburzenia koncentracji uwagi, impulsywność, przeszkadzają utrudniają prawidłowe funkcjonowanie dziecka. Dziecko takie ma utrudnioną adaptację do nowego środowiska.
- objawy takie powinny utrzymywać się dłużej niż 6 miesięcy oraz zaistnieć przed 6 rokiem życia.
- muszą takie objawy występować w kilku środowiskach w których przebywa dziecko.
Aby na pewno móc mówić o nadpobudliwości należy wykluczyć inne przyczyny które mogą utrudniać dziecku prawidłowe funkcjonowanie.

Przyczyny powstawania ADHD

Przez wiele lat lekarze naukowcy próbowali dociec przyczyn powstawania nadpobudliwości. Próbowano wytłumaczyć dlaczego dzieci które mają pozytywne wzorce społeczne, dobre środowisko rodzinne, dobre warunki materialne nie mają uszkodzeń mózgu czy upośledzenia umysłowego zachowują się w sposób z którym trudno wytrzymać im samym i ich bliskim. Postawiono kilka koncepcji które mogą sprawdzać ...