Zaloguj się aby ocenić lub skomentować publikację.
„ELEMENTY CHOREOTERAPII W PRACY Z DZIECKIEM UPOŚLEDZONYM”
MARIOLA SZNIR
SPIS TREŚCI:
Wstęp………………………………………………………………………5
Charakterystyka programu………………………………………………9
Funkcje arteterapii………………………………………………………..9
Cele ogólne………………………………………………………………..10
Cele szczegółowe...……………………………………………………….10
Zadania do wykonania..…………………………………………………10
Metody……………………………………………………………………11
Formy pracy……………………………………………………………...11
Treści edukacyjne………………………………………………………..11
Procedury osiągania celów………………………………………………12
Przewidywane osiągnięcia……………………………………………….13
Ewaluacja…………………………………………………………………13
Bibliografia……………………………………………………………….15
Załączniki 1 do10 - scenariusze zajęć ………………………………….16
Załączniki 11 do 13 - ewaluacja..…………….………………………….37
„Także człowiek jest słowem.
Gdy tańczy – przemawia, wypowiada siebie.”
Jan Paweł II
WSTĘP
Psychoterapia tańcem/ruchem, arteterapia muzyczno – ruchowa czy też muzykoterapia aktywna należą do szerokiego nurtu arteterapii czyli terapii poprzez sztukę i są to określenia zamienne dla określenia choreoterapii stosowanej w wielu krajach od blisko trzydziestu lat. PSYCHOTERAPIA RUCHEM - zwana również Terapią Tańcem i Ruchem - jest zaadaptowanym do polskich warunków odpowiednikiem angielskiego określenia Dance Movement Therapy (DMT). Wg Amerykańskiego Stowarzyszenia Terapii Tańcem (ADTA), to psychoterapeutyczne wykorzystanie ruchu w celu fizycznej i psychicznej integracji człowieka. U podstaw wykorzystania tańca i ruchu jako formy psychoterapii leży idea, że ciało i umysł są nierozerwalnie ze sobą związane. Ruch ciała odzwierciedla wewnętrzne stany emocjonalne, zaś zmiany w zachowaniu ruchowym mogą prowadzić do zmian w psychice człowieka, wspierając jego zdrowie oraz rozwój. Terapia Tańcem i Ruchem została zapoczątkowana w 1940r. w USA przez tancerkę Marian Chace, która jako pierwsza zastosowała terapię tańcem w psychiatrii z pacjentami psychotycznymi, z którymi trudno było o kontakt werbalny. Wyszkoliła większość terapeutów DMT, którzy później założyli Amerykańskie Stowarzyszenie Terapii Tańcem i Ruchem (ADTA). Chace w swojej pracy terapeutycznej przyjęła podejście humanistyczne, wykorzystywała symbolikę, opisała nawiązywanie relacji terapeutycznej za pomocą ruchu. Choreoterapia to wykorzystanie tańca do zwiększenia fizycznej i psychicznej integracji człowieka, poprawienia koordynacji ruchowej, rozwijania samoświadomości, odkrywania nowych dróg bycia i odczuwania, otwierania kanałów docierających do obszarów emocjonalnych trudnych do osiągnięcia metodami werbalnymi, rozwijanie zdolności interpersonalnych. Posługuje się rytmem, tańcem, ruchem w pracy z dziećmi oraz osobami dorosłymi. Wykorzystuje również gimnastykę ekspresyjną Rudolfa Labana. Według niego najważniejsze potrzeby: ruch, ekspresja, relaks i tworzenie, człowiek realizuje poprzez taniec. Twierdził, że ruch w życiu człowieka jest warunkiem zdrowia psychicznego i umożliwia nawiązanie kontaktu z otaczającą rzeczywistością. Ta dziedzina pracy z ludźmi przynosi biorącym w niej udział nie tylko odprężenie psychiczne i możliwość zabawy, która pozwala realizować potrzebę swobodnej ekspresji osobowości, ale też wpływa na jakość uspołecznienia jednostki. Choreoterapia należy do niewerbalnych metod pracy z dziećmi i dorosłymi, które pozwalają diagnozować i wspomagać leczenie, a także stymulować harmonijny rozwój psychofizyczny człowieka. Wywodzi się z tańca współczesnego ale korzeniami sięga do tańców plemiennych ...
