Program terapii logopedycznej

PROGRAM INDYWIDUALNEJ TERAPII LOGOPEDYCZNEJ

Imię i nazwisko uczennicy: xxx
Klasa :I a Gimnazjum – III gimnazjum
Wychowawca: xxx
Terapeuta – logopeda : Joanna Paprocka
DIAGNOZA LOGOPEDYCZNA : Niesamoistny Opóźniony Rozwój Mowy na tle upośledzenia umysłowego w stopniu lekkim, ubogie słownictwo, obniżona umiejętność formułowania własnych myśli, obniżona motoryka artykulatorów i kinestezja artykulacyjna, znacznie utrudniona fonacja na tle MPDz, dziewczynka mówi bardzo cicho ma problemy z artykulacją samogłosek.
CELE PROGRAMU TERAPII:
• usprawnianie podstawowych funkcji aparatu mowy (oddechu, fonacji i artykulacji),
• napinanie strun głosowych,
• kształtowanie prawidłowej i zrozumiałej mowy,
• kształtowanie umiejętności wypowiadania własnych myśli i głośnego mówienia,
• ćwiczenia samogłosek,
• wzbogacanie słownictwa
• przezwyciężanie trudności artykulacyjnych,
• tworzenie sytuacji służących spontanicznemu wypowiadaniu się.

ZADANIA I SPOSOBY REALIZACJI

1.Ćwiczenia usprawniające motorykę narządów artykulacyjnych- warunkiem prawidłowego wypowiadania głosek jest sprawne działanie narządów mowy. Również wyrazistość mowy zależy od sprawności mięśni narządów artykulacyjnych.
Usprawnianie motoryki narządów artykulacyjnych dotyczy: warg, języka, policzków, dolnej szczęki, podniebienia miękkiego.
Celami tych wszystkich ćwiczeń jest
• podniesienie sprawności narządów artykulacyjnych
• opanowanie prawidłowych układów narządów artykulacyjnych przy wypowiadaniu głosek,
• wypracowanie zręcznych ruchów narządów artykulacyjnych.
Ćwiczenia narządów mowy dostosowane są do możliwości dziewczynki. Prowadzone są przed lustrem w celu kontrolowania przez dziewczynkę prawidłowego układu buzi i narządów artykulacyjnych.

2. Ćwiczenia oddechowe i fonacyjne- oprócz ćwiczeń z motoryki artykulacyjnej istotne znaczenie dla mowy mają ćwiczenia fonacyjne i oddechowe, w przypadku Agnieszki szczególny nacisk należy położyć na ćwiczenia fonacyjne.
Ćwiczenia fonacyjne mają na celu zwiększenie lub zmniejszenie napięcia mięsni krtani i gardła a także doprowadzenie do wykształcenia m.in.umiejętności regulowania natężenia głosu. Rozwijanie aparatu fonacyjnego jest prowadzone m.in. przez:
- stosowanie masażu logopedycznego artykulatorów,
- wykonywanie ćwiczeń mięśnia pierścienia zwierającego gardło,
- przedłużone wymawianie samogłosek np. aaaa…..
- kilkakrotne powtarzanie tej samej samogłoski a-a-a-a-a,
- wielokrotne i rytmiczne wymawianie samogłosek płynnie i rytmicznie, lub powoli i szybko,
- mruczenie – mmmm, gwizdanie gwizdkiem
- przedłużanie wyrazów dźwiękonaśladowczych
Ćwiczeniom fonacyjnym towarzyszą ćwiczenia oddechowe, które mają na celu wypracowanie prawidłowego toru oddechowego, pogłębienie oddechu, wyregulowanie rytmu wydechowego, zwiększenie pojemności płuc, wzmocnienie mięśni oddechowych, wyrobienie nawyku oddychania nosem, . Do przykładowych ćwiczeń oddechowych należą:
- dmuchanie na kulki z waty, papieru, piórko, wycięte paski papieru itp.
- chuchanie w dłonie,
- nadmuchiwanie przez słomkę worka foliowego (ćwiczenie łatwiejsze niż nadmuchiwanie balonika),
- gaszenie płomienia świecy,
- przenoszenie skrawków papieru z jednego miejsca na drugie z wykorzystaniem rurki
- puszczanie baniek itp.

3 Stosowanie ćwiczeń słuchowych , które mają na celu kształcenie umiejętności analizy i syntezy słuchowej, . Celem ćwiczeń słuchowych jest:
- wyrabianie wrażliwości słuchowej,
- niwelowanie trudności w zniekształcaniu wyrazów,
- kształcenie myslenia , spostrzegawczości.
Przykładowe ćwiczenia słuchowe:
- rozpoznawanie odgłosów życia codziennego, zabawy ...