Wiosna - tulipany

Scenariusz zajęć z edukacji wczesnoszkolnej w oddziale I – III Szkoły Podstawowej dla dzieci z upośledzeniem w stopniu umiarkowanym lub znacznym.

Temat tygodniowy: Wiosna, wiosna…
Temat dzienny: Tulipany
Data: 18.04.20013r.
Czas trwania: 2 godziny lekcyjne
Osoba prowadząca: Renata Oszust

Cele główne:
• rozwijanie aktywności poznawczej,
• tworzenie pozytywnej atmosfery podczas zajęć,
• usprawnianie motoryki małej,
• rozwijanie inteligencji zmysłowej,
• doskonalenie koordynacji wzrokowo-ruchowej,
• usprawnianie manualne;

Cele szczegółowe:
• potrafi wymienić cechy charakterystyczne tulipana,
• potrafi wymienić wiosenne kwiaty,
• potrafi wskazać na ilustracji tulipana,
• bierze aktywny udział w zabawie ruchowej,
• słucha opowiadania „Z pamiętnika Agaty”,
• przy współpracy z nauczycielem wykleja szablon tulipana papierem kolorowym,
• słucha odgłosów przyrody;

Formy pracy: grupowa, indywidualna;

Metody pracy: opowiadanie, pokaz, instrukcja, bajko terapia, muzykoterapia;

Pomoce do zajęć: ilustracje tulipanów, żywy tulipan, papier kolorowy, plastelina, nożyczki, klej, szablon tulipana, płyta CD z muzyką;

Przebieg zajęć:

1. Powitanie dzieci przez nauczyciela;

2. Słuchanie opowiadania „Z pamiętnika Agaty”;

„Z pamiętnika Agaty”
Dzisiaj mama opowiedziała mi historię o cebulce. Spróbuję ją powtórzyć. Była sobie cebulka, całkiem podobna do tych, które się je, ale mniejsza. Jesienią, kiedy liście na drzewach zaczęły żółknąć, jakaś mała ręka wzięła cebulkę i zakopała w ziemi – tak jak skarb. Cebulka wcale się nie zmartwiła. Jadła, piła (bo cebulki potrafią jeść i pić pod ziemią), a nawet trochę urosła: wypuściła od dołu korzonki, a od góry kiełek, to znaczy taki mały rożek. Potem zrobiło się zimno, na ziemię spadły liście, a później śnieg. Cebulka wcale się nie martwiła, tylko zasnęła pod swoją żółto – brązowo – białą kołderką. Spała długo, ale pewnego razu coś ją obudziło. Robiło się coraz cieplej, twarda ziemia stawała się coraz bardziej miękka i wilgotna. Znowu można było jeść i pić, a w dodatku coś strasznie ciągnęło cebulkę do góry. Nie mogła wyjść cała spod ziemi, ale wysunęła ten swój rożek. Rożek wydłużał się jak antena, zielenił i wypuścił liście... A na końcu miał pączek. Oczywiście nie taki do jedzenia, tylko mniejszy, zielony. Któregoś dnia, gdy słońce przygrzało naprawdę mocno, pączek się rozchylił.
I okazało się, że na świecie pojawił się piękny, żółty tulipan! W naszym ogródku też zakwitły tulipany. I mama mi przypomniała, że jesienią to ja sadziłam małe cebulki. Więc ja również jestem w tym opowiadaniu!

3. „Co to za kwiat”? - próba odgadnięcia pokazanego przez nauczyciela kwiatu. Rozmowa kierowana na temat jego cech charakterystycznych. Opisywanie jego kształtu, wielkości i kolorów.

4. Zabawa ruchowa „Wiosna budzi tulipany” - nauczycielka uderza w trójkąt. Na jego dźwięk dzieci zamieniają się w nasionka kwiatów ...