Zaloguj się aby ocenić lub skomentować publikację.
PRACA Z DZIECKIEM DYSLEKTYCZNYM NA LEKCJACH JĘCYKA OBCEGO
Czym jest dysleksja?
Dysleksja rozwojowa jest specyficzną trudnością w uczeniu się przejawiającą się problemami
w nauce czytania i pisania. Jest to uwarunkowanie niezależne od inteligencji ucznia.
W ramach dysleksji można wyróżnić dysortografię i dysgrafię. Dysgrafia polega na
zaburzeniach umiejętności pisania. Pismo dysgrafika jest zazwyczaj w znacznej mierze
nieestetyczne i nieczytelne. Dysortografia polega z kolei na nieumiejętności stosowania
zasad ortograficznych. Należy jednak pamiętać, że zasady ortograficzne musza być takiej
osobie znane, a problematyczne jest tylko ich zastosowanie i trudności w opanowaniu
poprawnej pisowni w praktyce.
Najczęściej spotykane problemy uczniów z dysleksją.
Symptomy dysleksji rozwojowej mogą pojawiać się na każdym z etapów rozwoju.
Najczęściej pojawiające się problemy podczas zajęć językowych obejmują trudności
w zakresie różnicowania głosek zbliżonych fonetycznie, wymowy nowych słów, odróżniania
podobnych liter, czytania ze zrozumieniem, wyszukiwania głównych myśli i informacji
szczegółowych w tekście, zapamiętywania tekstu czytanego, poprawnego ortograficznie
pisania, a także problemów z przyswajaniem reguł językowych.
Dekalog nauczyciela uczniów dyslektycznych
1. Nie traktuj ucznia jak chorego, kalekiego, niezdolnego, złego lub leniwego.
2. Nie karz, nie wyśmiewaj ucznia w nadziei, że zmobilizujesz go do pracy.
3. Nie łudź się, że uczeń „sam z tego wyrośnie", „weźmie się w garść".
4. Nie spodziewaj się, że kłopoty ucznia pozbawionego specjalistycznej pomocy
ograniczą się do czytania i pisania i znikną same.
5. Nie ograniczaj uczniowi zajęć pozalekcyjnych, aby miał więcej czasu na naukę, ale
i nie zwalniaj go z systematycznych ćwiczeń i pracy nad sobą.
6. Staraj się zrozumieć swojego ucznia, jego potrzeby, możliwości i ograniczenia.
Zapobiegnie to pogłębianiu się jego trudności szkolnych i wystąpieniu wtórnych
zaburzeń nerwicowych.
7. Spróbuj jak najwcześniej zaobserwować trudności ucznia: na czym polegają i co jest
ich przyczyną. Skonsultuj problemy ucznia ze specjalistą (psychologiem, logopedą,
pedagogiem, a w razie potrzeby z lekarzem).
8. Bądź w kontakcie z poradnią i nauczycielem terapeutą, wykorzystuj wyniki badań
i zalecenia specjalistów, uwzględniaj je w swojej pracy;
9. Ustal kontrakt zawierający reguły współpracy między tobą, innymi nauczycielami,
rodzicami i uczniem, który uczyni ucznia odpowiedzialnym za pracę nad sobą,
rodziców za pomaganie uczniowi, a nauczyciela za bycie doradcą;
10. Zaobserwuj podczas lekcji, co najskuteczniej pomaga uczniowi.
11. Oceniaj go na podstawie odpowiedzi ustnych i treści prac pisemnych;
12. Nie każ mu głośno czytać przy całej klasie;
13. Pozwól mu korzystać ze słownika i daj mu więcej czasu na zadania pisemne,
14. Dyktanda i prace pisemne oceniaj jakościowo (opisowa ocena błędów) pod
warunkiem systematycznej pracy, znajomości reguł ortografii ...
