Zaloguj się aby ocenić lub skomentować publikację.
Temat: Zabawy logopedyczne jako forma wspierania rozwoju mowy dzieci w wieku
przedszkolnym.
W procesie kształtowania się mowy dziecka wyróżniamy kilka okresów. Dziecko, które
przekracza próg przedszkola – czyli najczęściej trzylatek – jest na etapie tzw. swoistej mowy
dziecięcej, swoistych form językowych. Czym się on charakteryzuje? Przede wszystkim mowa nie
jest ona jeszcze w pełni ukształtowana.
Czego możemy oczekiwać od dziecka w poszczególnym wieku?
Dziecko 3 letnie rozumie to, co do niego mówimy, jeżeli treść naszych wypowiedzi nie
wybiega poza jego wcześniejsze doświadczenia, spełnia polecenia zawierające znane mu wyrazy,
np. wskazuje części twarzy, ciała, przynosi przedmioty, próbuje wykonywać codzienne czynności
według podanych ilustracji słownych, pytane – podaje swoje imię. Trzylatek komunikuje się z
otoczeniem za pomocą kilkuwyrazowego zdania, mówi chętnie i dużo. Opowiada o tym, co
aktualnie widzi, „myśli głośno”, mówiąc również do siebie. W jego wypowiedziach można dostrzec
poszczególne kategorie gramatyczne, chociaż obserwuje się jeszcze wiele form niewłaściwych,
które jednak z czasem ulegną poprawie (np. Nie mam spodniów). Dziecko zaciekawia otaczający je
świat, zaczyna zadawać wiele pytań. Początkowo nie są one jeszcze jasno sprecyzowane.
Trzyletnie dziecko powinno wymawiać prawidłowo następujące dźwięki: [a, o e, y, u, i, ą, ę,
p, m (także zmiękczone: pi, bi, mi), f, w (fi, wi), t, d, n, ń, l (li), ś, ź, ć, dź, k, g (ki, gi), ch, j, ł],
chociaż zdarza się u niektórych dzieci wymawianie konsekwentne głosek [t, d] zamiast [k, g] oraz
mylenie głoski [ch] i [f]. Jeśli dźwięki te nie pojawiają się u czterolatka należy zgłosić dziecko do
logopedy.
Zdarza się także, że w trudnych wyrazach, w których spółgłoski znajdują się obok siebie mogą być
one opuszczane lub zastępowane innymi dźwiękami, np. [pła] zamiast pchła, [długopiś] - długopis.
Głoski [s, z, c, dz] zaczynają być wymawiane prawidłowo, chociaż bywają jeszcze (do 4
roku życia) artykułowane jako [ś, ź, ć, dź]. Podobnie głoski pojawiające się jako ostatnie w
artykulacji dziecka: [sz, ż, cz, dż] może jeszcze zastępować [ś, ź, ć, dź] ale również może być
zastępowane przez [s, z, c, dz]. W miejscu [r] coraz częściej pojawia się [l] a nie jak dotychczas [j].
Wypowiedzi osób dorosłych są wzorem, według którego dziecko uczy się mówić i powinny być
zawsze pełne i poprawne, a wszystkie głoski wymawiane prawidłowo. Rodzice, dziadkowie i inni
dorośli z najbliższego otoczenia dziecka są źródłem prawidłowych wzorów językowych. Dziecko
słyszy i potrafi zróżnicować wymowę prawidłową , np. [samolot] i [siamolot], jego słuch
fonematyczny jest już rozwinięty.
Posługiwanie się językiem na opisanym wyżej ...
