Zaloguj się aby ocenić lub skomentować publikację.
SCENARIUSZ LEKCJI WYCHOWAWCZEJ NR 2
“KOMUNIKACJA”
Temat: Komunikacja.Poziom nauczania: szkoła średnia.
Czas zajęć: 45 minut.
Cel: Zapoznanie i przybliżenie różnych form komunikowania się, utrudnień i barier komunikacyjnych.
Cele operacyjne:
wprowadzenie podstawowych zasad poprawnej komunikacji
budzenie w uczniach odpowiedzialności za atmosferę panującą w klasie poprzez tworzenie między dziećmi pozytywnych relacji nacechowanych życzliwością i zaufaniem,
uczeń przełamuje własne onieśmielenie na tle grupy;
uczeń doskonali umiejętność współpracy z partnerem i z grupą; - uczeń angażuje się
Metody i formy pracy z uczniami:- gry integracyjne,- praca w grupach,- pogadanka- dyskusja.Środki dydaktyczne:- karty pracy,
- tablica i kreda,
- opowiadanie,,
PRZEBIEG ZAJĘĆ:1. Wprowadzenie:a) sprawy organizacyjne,
b.) omówienie bieżących problemów klasowych,c) opracowanie zasad obowiązujących podczas zajęć np. zasada życzliwości, zachowanie kultury wypowiedzi itp.,d) przedstawienie celów spotkania.
2. Realizacja tematu zajęć:
Nauczyciel dzieli uczniów na grupy. Każda grupa otrzymuje kartkę. Pierwszy uczeń czyta kartkę i przekazuje informację kolejnemu. Na koniec ostatnia i pierwsza osoba przedstawia swoją wersję.
Następnie nauczyciel pyta uczniów czy wersje różniły się pod względem słownictwa i znaczenia. Uczniowie udzielają odpowiedzi,
Nauczyciel dzieli klasę na dwie grupy. Poszczególni zawodnicy z grup mają za zadanie narysowanie przedmioty, słowa, cytaty na tablicy, a uczniowie z jego grupy odgadują co to jest. Wygrywa grupa, która uzbiera najwięcej punktów.
Nauczyciel prosi uczniów, aby dobrali się w pary. Jedna osoba opowiada coś drugiej, a ta ma powtórzyć informacje na forum. Po wykonanym zadaniu nauczyciel uzmysławia uczniom, że około 50% czasu porozumiewania się zajmuje słuchanie. Z tego co usłyszymy zapamiętujemy ok. ½, a po upływie 8 godzin pamiętamy ¼.
Nauczyciel przedstawia uczniom prezentację na temat barier komunikacyjnych.
Osądzanie – polega na narzuceniu własnych wartości innym osobom i
formułowaniu rozwiązań cudzych problemów. Kiedy osądzamy, nie słuchamy tego co mówią inni, ponieważ zajęci jesteśmy cechą ich wyglądu, tonu głosu i słów których używają.
Decydowanie za innych – utrudnia komunikację nawet, gdy stoi za nim
troska i chęć pomocy. Uzależniamy w ten sposób innych i pozbawiamy
możliwości samodzielnego podejmowania decyzji. Dajemy do zrozumienia,
że odczucia wartości i problemy innych są nieważne.
Uciekanie od cudzych problemów - nie jesteśmy skłonni zajmować się
nimi. Nie bierzemy również pod uwagę uczuć, ani zmartwień innych ludzi.
Nie chcemy zajmować się ich lękami, troskami, obawami.
3. Podsumowanie i wnioski:
Nauczyciel tłumaczy uczniom czym jest komunikacja interpersonalna.
Komunikacja interpersonalna – wymiana informacji między jej uczestnikami. Nośnikami danych mogą być słowa (komunikacja werbalna), gesty, teksty, obrazy, dźwięki czy też sygnały elektryczne albo fale radiowe. Ważne jest, aby były one zrozumiałe dla nadawcy ...
