Scenariusz

Scenariusz apelu z okazji Dnia Papieskiego

Powitanie Biskupa: „Bądź pozdrowiony gościu nasz…”

Wiersz: Ala ….. „Chociaż jestem tu najmniejsza…”

Piosenka…… Maryja śliczna Pani…

Narrator I

„Wiadomo, jak wiele dla rozwoju ludzkiej osobowości i charakteru, znaczą pierwsze lata życia, lata dziecięce, a potem młodzieńcze. Te właśnie lata łącza papieża nierozerwalnie z Wadowicami [...]. A także z tą okolicą. Z rzeką Skawą, z pasmami Beskidów. To miasto lat dziecięcych [...] było świadkiem jego pierwszych kroków, pierwszych słów i tych – jak mówi Norwid – pierwszych ukłonów, co są jak odwieczne Chrystusa wołanie: Bądź pochwalony!”

Narrator II

„…tu, w tym mieście, w Wadowicach wszystko się zaczęło, i szkoła się zaczęła, studia się zaczęły, i teatr się zaczął.”

PIOSENKA, WADOWICE, MOJE MIASTO

Narrator I

Kraków – to kolejny etap w życiu Karola Wojtyły.

Narrator II

„Kraków […] uważałem i nadal z niezmienionym uczuciem uważam za „moje miasto”. Jest obok Wadowic – miastem mojej młodości, nauki i pasji.”

Narrator I

Nadszedł 1 września 1939 roku. Rozpoczął się okres okupacji hitlerowskiej. Przerwane studia, śmierć ojca, a przede wszystkim koszmar wojny przyniósł refleksje na temat sensu cierpienia, cierpienia niezawinionego, którego nie sposób zrozumieć, które można jedynie przyjąć.

Recytator II

Był człowiek w ziemi Hus, któremu było na imię Hijob, a ten był sprawiedliwy przed Bogiem i ludźmi. [...] Sprawiedliwy był, a doświadczon jest, zacny był, a pognębion jest, [...] Patrzaj – narodzie mój – wy, coście stopą deptani, wy, coście biczowani, w katorgach coście – wy – Hijoby – Hijoby!

Karol Wojtyła, Hiob

Narrator I

Lata okupacji to wreszcie decyzja o wstąpieniu do seminarium duchownego.

Narrator II

„Ja poczułem moje powołanie kapłańskie w czasie wojny i codziennego zagrożenia życia […]. Jesienią roku 1942 powziąłem ostateczna decyzję wstąpienia do Krakowskiego Seminarium Duchownego, które działało w konspiracji”

Piosenka………………………………………………………………………………

Narrator I

Po otrzymaniu święceń kapłańskich i po dwuletnim pobycie w Rzymie Karol Wojtyła rozpoczyna pracę duszpasterską, najpierw w parafii w Niegowici, a potem w Krakowie. w parafii św. Floriana, gdzie zostaje duszpasterzem akademickim.

I odtąd już nie rozstaje się z młodzieżą. Ta młodzież ze wszystkimi jej sprawami weszła w szczególny sposób w jego życie, w jego posłannictwo i posługę.

Recytator IV

Wróciliśmy z gór. Było pięknie. Namioty schły w słońcu Żywica się sączy po konarach, trawy wysokie środkiem biegnie ścieżyna, ledwo, ledwo przedeptana w trawie. Więc człowiek może się zaszyć i dumać. Odkrywać głębię istot cudzych i własnej – odkrywać, dosięgać. Dosięgać tym, co jest we mnie, tego – co w Tobie. [...] Potem sosny – piramidy cienia. Potem niskie krzewy pełne jagód i potok.

Karol Wojtyła, Promieniowanie ojcostwa

Piosenka ...