Zaloguj się aby ocenić lub skomentować publikację.
SCENARIUSZ AKADEMII NA KONIEC ROKU „SZCZĘŚLIWEJ DROGI JUŻ CZAS”
Prowadzący I
Chwile mijają szybko. Ani się nie obejrzeliśmy, a tu już nadszedł koniec trzeciej klasy. Odchodzimy z naszej szkoły, kończy się pewien etap naszego życia i nadchodzi moment na „szczęśliwej drogi już czas”. (pokazuje napis)
Ala śpiewa „Szczęśliwej drogi już czas”
Na rozstaju dróg Gdzie przydrożny Chrystus stał Zapytałeś dokąd iść Frasobliwą minę miał Przystanąłeś więc Z płaczem brzóz sprzymierzyć się I uronić pierwszy raz W czerwone wino łzę (w wino łzę) Szczęśliwej drogi już czas Mapę życia w sercu masz Jesteś jak młody ptak Głuchy jest los, nadaremnie wzywasz go, bo twój głos...
Idziesz wiecznie sam I już nic nie zmieni się Poza tym, że raz jest za Raz przed tobą twój cień Los cię w drogę pchnął I ukradkiem drwiąc się śmiał Bo nadzieję dając Ci Fałszywy klejnot dał (tak chciał) Szczęśliwej drogi już czas Mapę życia w sercu masz Jesteś jak młody ptak Głuchy jest los, nadaremnie wzywasz go Idziesz sam, wiecznie sam Szczęśliwej drogi już czas Mapę życia w sercu masz Jesteś jak młody ptak Głuchy jest los, nadaremnie wzywasz go, bo twój głos...
Prowadzący II
Na dzisiejszej, specjalnej akademii serdecznie witam dyrekcję szkoły, grono pedagogiczne, rodziców, przybyłych gości, wszystkich uczniów, a szczególnie koleżanki i kolegów, dla których dzisiejsze spotkanie jest ostatnią uroczystością w naszej szkole.
Przez trzy lata, tu, w Gimnazjum nr 35 – przeżywaliśmy radość z sukcesów i gorycz porażek. Tu poznaliśmy wspaniałych nauczycieli, którzy pomagali nam zdobywać wiedzę i umiejętności.
Tu poznaliśmy ukochaną panią pedagog i wyrozumiałych wychowawców, których najważniejszym celem było to, abyśmy wyrośli na wartościowych ludzi. To właśnie tutaj znaleźliśmy swoich przyjaciół, swoje sympatie, wspólnie uczyliśmy się, bawiliśmy, wspólnie poznawaliśmy otaczający nas świat. Szkoła była dla nas miejscem codziennych spotkań, zwłaszcza we wtorkowe po południa. Ukończenie jej nie oznacza jednak zakończenia naszych przyjaźni – bo coś nas łączy. O tym co nas łączy opowie nam Kuba Koczera w swoim wierszu.
WIERSZ „COŚ NAS ŁĄCZY”
Za nami czas spędzony mile,
Pozostaje rzec „no comment”,
Ale zatrzymajmy się na chwilę,
Na ten jeden moment
Teraz siedzimy tu wszyscy,
Generalnie ludzie obcy sobie,
Bo przecież nie jesteśmy sobie bliscy,
Ani ty mi, ani ja Tobie.
Czy to takie istotne
Jakie są relacje między nami?
Wrogie, bezstronne, czy zalotne,
Proszę was, oceńcie sami.
Mimo wszystko coś nas łączy,
Chociaż się strasznie różnimy.
Coś się zaczyna, coś się kończy,
Ale my się nigdy nie zmienimy.
Co z tego ...
