Sprawność fizyczna jako wartość pedagogiczna

"Sprawność fizyczna jako wartość pedagogiczna"

Aktywność ruchowa człowieka jest jednym z najważniejszych czynników stymulujących jego rozwój. Uczestnictwo w różnych formach aktywności rozwija zdrowotne możliwości człowieka, jest także doskonałym środkiem do kształtowania międzyludzkich więzi, a także istotnym elementem społeczno - kulturowego rozwoju naszej cywilizacji. Zapewnienie niezbędnej dawki ruchu w okresie wzrastania i przygotowanie do uczestnictwa w szeroko pojętej kulturze fizycznej staje się podstawowym zadaniem szkolnego systemy edukacji.

Wśród specjalistów, a więc biologów, anatomów, fizjologów, psychologów i pedagogów oraz wielu innych, dla których problematyka sprawności fizycznej człowieka oraz jego wydolności fizycznej i potencjalnych możliwości, opartych o wszechstronny rozwój fizyczny jako warunku codziennej działalności, staje się niemal podstawową, jak podstawowym jest wpływ ruchu na organizm ludzki, zwłaszcza rozwijający się organizm dziecięcy.

Potrzeby życia codziennego, coraz żywsze, a raczej coraz ostrzejsze jego tempo, stawiają przed każdym człowiekiem wciąż zwiększające się wymagania w zakresie usprawniania osobistego oraz osobistej kondycji. Tylko bowiem wszechstronnie usprawnieni ludzie mogą sprostać wymaganiom gorączkowej atmosfery życia współczesnego.

Głosy pedagogów, którzy uważają, iż młodzież szkolna jest przeciążona nauką, że nie może sprostać trudnym wymaganiom szkoły, że bardzo często załamuje się moralnie i fizycznie pod nadmiernym ciężarem obowiązków. Słuszność tę potwierdzają również głosy wielu lekarzy, którzy nieustanie sygnalizują, iż młodzież nasza jest fizycznie bardzo słaba i bardzo wrażliwa na poważniejsze wysiłki w pracy.

Jeżeli się nadto zważy, że od prawidłowego rozwoju fizycznego w znacznym stopniu zależy stan zdrowia oraz wydolność fizyczna młodego organizmu, a co za tym idzie dobre samopoczucie psychiczne oraz pełna gotowość do pracy umysłowej.

Rozwój fizyczny i sprawność fizyczna zależą w dużym stopniu od całego splotu czynników środowiskowych, możemy na tle gruntownej ich znajomości - drogą pośrednią - ocenić wartość tych czynników, a zwłaszcza takich, jak odżywienie, warunki mieszkaniowe i higieniczne oraz stosowane formy ruchu, od których rozwój młodzieży szkolnej zależy. Uświadomienie sobie i poznanie wzajemnych związków między rozwojem fizycznym dzieci i młodzieży oraz ich sprawnością fizyczną a działającymi bodźcami stanowi punkt wyjścia i nieodzowny warunek organizacji celowego i skutecznego oddziaływania wychowawczego.

Emocjonalny stosunek wychowanka do aktywności ruchowej przesądza o skuteczności przebiegu procesu wychowania przez i do kultury fizycznej. Coraz trudniej jednak znaleźć właściwe sposoby motywowania uczniów do dbania o własny rozwój i podejmowanie wysiłku intelektualnego czy fizycznego, a szybko zmieniający się świat kreuje kolejne, niewymagające wysiłku sposoby spędzania czasu. Szkoła nie do końca zdaje sobie sprawę z nowych wyzwań, przed jakimi stawiają "wirtualna rzeczywistość", a tracą na tym wszyscy - uczniowie, nauczyciele, rodzice, bo szkoła nie powinna być ani przechowalnią, ani centrum naukowym ...