Zaloguj się aby ocenić lub skomentować publikację.
Rola trenera w rozwoju psycho –społecznym młodego sportowca
Trener jest w procesie dydaktyczno – wychowawczym nadawcą przekazu w zakresie wzorów wartości i wzorów zachowań. Autonomicznie działający trener powinien posiadać jasną wizję ideału, do którego będzie dążył, a jednocześnie bazować na określonej koncepcji kształcenia i wychowania w zakresie kultury fizycznej. Dopiero tak przygotowany może opracować strategię realizacji obranych celów i zadań. Trener – nauczyciela powinien być sprawny w działaniu przez twórcze myślenie, kompetencje w działaniu, odpowiednią wiedzę (zawodową, ale również wiedzę o zawodniku) i motywowanie dziecka do samodzielności i samodoskonalenia.
Trener powinien ponadto charakteryzować się: empatią, opiekuńczością, racjonalnością myślenia, optymizmem pedagogicznym, odpowiedzialnością, partnerskim stosunkiem do zawodnika (personalizacja procesu dydaktycznego) oraz wysokim poziomem kultury osobistej.
Trener w swojej pracy poszukuje nowatorskich form i metod prowadzenia zajęć, ciekawych sposobów organizacji, wykorzystywania przyborów i przyrządów. Taka autonomia (przejawiająca się odwagą i samodzielnością w działaniu ) możliwa jest tylko u trenera – nauczyciela, który w swoim rozwoju ma za sobą etap heteronomii (bezkrytycznego podporządkowania się narzucanym poleceniom) i potrafi samodzielnie podejmować zadania edukacyjno – wychowawcze. Tylko taki trener ma szansę podjąć autentyczne wyzwanie, zrezygnować z tradycyjnego, encyklopedycznego szkolenia pamięciowego na rzecz pracy metodami twórczymi, również z myślą o indywidualizacji i upodmiotowieniu zawodnika, dostrzegając w nim wartościową i godną szacunku (a więc poświęcenia mu wysiłku i czasu) istotę ludzką.
W edukacji trenerskiej wyróżnić można trzy główne orientacje:
Technologiczną - preferującą wykształcenie sprawnościowe,
Funkcjonalną – opartą na podstawach psychologii poznawczej, związanej z kształceniem funkcjonalnej użyteczności wiedzy,
Humanistyczną – gdzie kryterium trenerskich osiągnięć upatruje się w uwarunkowaniach osobowościowych.
T. Koszczyc ( 1999 ) wyróżnił kilka zadań jakie stoją przed trenerem, które warto przytoczyć:
- transmitowanie wiedzy i własnego doświadczenia,
- rozwijanie sił twórczych i zdolności młodzieży,
- pobudzenie aktywności poznawczej,
- organizowanie działalności praktycznej podopiecznych,
- posługiwanie się nowoczesną technologią kształcenia,
- sprawdzanie i ocena osiągnięć zawodników,
- przygotowanie do kształcenia ustawicznego (permanentnego).
Osiągnięcie założonych celów uwarunkowane jest podjęciem odpowiednich czynności zarówno przez trenera jak i zawodnika, czyli powstawaniem i rozwiązywaniem interakcji wzajemnego współdziałania w ciągu różnych sytuacji społecznych. Do najważniejszych dla nauczyciela – trenera jako kierownika procesu dydaktyczno – wychowawczego, czynności zaliczamy: przygotowawcze, motywujące, informujące, naprowadzające, kontrolne, korektywne, zabezpieczające, którym to czynnością odpowiadają konkretne działania wychowanków: działania pomocnicze, nastawienie się na optymalne wykonanie zadania, odbieranie i przetwarzanie informacji, współdziałanie z trenerem, samokontrola, autokorekcja. Wszystkie te czynności powinny wynikać z kompetencji zawodowych trenera.
Każdy trener powinien znać swoje kompetencje, by móc pełniej wykorzystać swoje potencjalne możliwości. Pozwoli to na określenie w rzetelny sposób kompetencji, które realizuje w swojej pracy najlepiej, jak również pozwoli na analizę i rozpoznanie ...
