Zaloguj się aby ocenić lub skomentować publikację.
TEATR JAKO DZIEDZINA SZTUKI I NARZĘDZIE WYCHOWANIA
Definicja pojęcia „ teatr ”
Teatr z gr. theatron znaczy miejsce przeznaczone do występów dramatycznych oglądanych przez widzów. Jest to również rodzaj sztuki opartej na komunikacji przestrzenno – czasowej, której istotą jest przekaz tworzony za pomocą znaków werbalnych i niewerbalnych; dzieło sztuki stanowiące całość estetyczną i myślową wyrażana w formie scenicznej. Początku teatru można się doszukiwać zarówno w rytuale, obrzędach, jak i zabawie i działaniach ludycznych. Teatr, czyli widowisko sceniczne z udziałem aktorów, oparte na działaniu scenicznym złożonym z wielu elementów: gry aktorów, słowa, interpretacji, dźwięku, muzyki, gestu, ruchu scenicznego, plastyki – scenografii, kostiumu, światła. „Teatr opiera się na współpracy artystów teatru: autora – dramaturga, reżysera – inscenizatora, aktorów, scenografa, kompozytora; wytworem ich pracy jest przedstawienie tworzące wielowarstwowy przekaz teatralny, wchodzący w skład działalności artystycznej człowieka; w zależności od repertuaru teatr dzieli się na: dramat, tragedię, komedie; w zależności od środków wyrazu wyróżnia się m.in. teatr dramatyczny, muzyczny, teatr operowy, balet, teatr tańca, teatr plastyczny, teatr lalkowy pantomimę i inne. Budynek przeznaczony do odgrywania widowisk składa się ze sceny, widowni i pomieszczeń pomocniczych, zbudowany w myśl założeń architektury teatralnej.”
Ogólnie mówiąc teatr to instytucja zajmująca się przygotowywaniem przedstawień teatralnych.
Pierwszy teatr powstał w Atenach w V w. p.n .e.” Teatr grecki jest praojcem wszystkich teatrów Europy nowożytnej, i to nie w jednym sensie. Nie dość, że Grecja była pierwszym krajem europejskim, w którym przedstawienia dramatyczne wzniosły się do poziomu sztuki, że greccy dramatopisarze należą do najznakomitszych mistrzów, jakich zna teatr całego świata; ale poza tym formy i konwencje teatru klasycznego wycisnęły niezatarte piętno na teatrach Włoch renesansowych, stamtąd zaś przeszły poprzez okres elżbietański i restauracji w Anglii aż do czasów nowożytnych.” W budowie teatrów w starożytnej Grecji istotne znaczenie miało naturalne ukształtowanie terenu. Najczęściej wybierano przeważnie wzgórza, na ich zboczach mieściła się widownia, w dole okrągły plac zwany orchestrą, na którym występował chór. Wraz z pojawieniem się w teatrze aktorów za orchestrą budowano prostokątne podwyższenie, proskenion. Znajdujący się za nim niewielki budynek to skene, pełnił on funkcję garderoby. Tragedia umożliwiała grę na scenie tylko trzem aktorom. Pierwszego aktora do teatru wprowadził Tespis, drugiego Ajschylos, trzeciego zaś Sofokles. Występowali oni w maskach i na koturnach. Wysokość koturnu uzależniona była od statusu społecznego odgrywanej postaci. Najwyższe koturny należały do osób wywodzących się z rodu królewskiego. Maska zakrywająca twarz aktora miała wyraz uśmiechu, płaczu, gniewu i strachu. Głównym sposobem ekspresji ( poza słowem) była sztuka pantomimy i tańca. Pożądana była również ...
