Zaloguj się aby ocenić lub skomentować publikację.
CZYM JEST WYCHOWANIE PRZEZ TEATR ?
Źródła oddziaływań wychowawczych na dziecko w kontakcie z teatrem
Teatr jest punktem wyjścia do pogłębienia przeżyć i zrozumienia głównych problemów postaci literackich, dokonywania charakterystyki bohaterów. Rozwija takie czynności umysłowe jak skupienie, pamięć, obserwację, spostrzeganie, wyobraźnię, analizowanie, porównywanie, porządkowanie, wyciąganie wniosków. Rozwija i kształci elokwencję słowa, uplastycznia język potoczny, wzbogaca słownictwo dotyczące przeżyć. Uczy naturalnego sposobu bycia w przestrzeni i świadomości przestrzeni. Wzmacnia koordynację ruchową i uplastycznia ciało, poprawia komunikację, porozumienie z innymi. Ujawnia i rozwija zdolności artystyczne i kształci kreatywność. Daje wgląd w siebie, we własne trudności, kłopoty, nietypowe zachowania. Uczy prawidłowego, bardziej realnego i spontanicznego sposobu rozwiązywania problemów z najbliższymi ( rodzicami, rodziną). Wzmacnia umiejętność współpracy, uczenia się zespołowego, integruje z klasą. To teatr spełnia wszystkie zasady nauczania wychowującego.
W nauczaniu początkowym połączeniem nauki i zabawy jest właśnie teatr. Przez aktywizację, działania polisensoryczne zwiększa się możliwość percepcji wychowanka. Treści zaś dydaktyczne i wychowawcze lepiej się utrwalają dzięki przeżyciom, emocjom towarzyszącym procesowi przygotowania przedstawieniai sam występ. Rozwój funkcji poznawczych, wrażliwości estetycznej, kształtowanie systemu wartości i szeregu umiejętności umożliwia podejmowanie przez dzieci pracy zespołowej i indywidualnej. Najczęściej czynią to z radością, zadowolonez efektów swojej pracy, a poczucie sukcesu silnie motywuje je do dalszych wysiłków. Teatr, to także radość związana z procesem poznania, zaspokajania naturalnej ciekawości, własnych ambicji działania w grupie, wspólnej zabawy, przyjmowania wzorców od postaci przez dziecko lubianych, zadowolenie z siebie. Wydobycie tych źródeł i rozwinięcie wymaga takich metod pracy z dzieckiem,aby nigdy nie odczuło ono nudy, przymusu, zniechęcenia. Zabawa w teatr daje takie możliwości, ponieważ dostarcza wiedzy równocześnie z bardzo wielu dziedzin, choćby historii, językoznawstwa, kostiumologii, a nawet astronomii. Umiejętność zabawy jest warunkiem prawidłowego psychospołecznego rozwoju człowieka. Efektem uczenia się w toku zabawy jest także rozwijanie zdolności do dokonywania analizy i syntezy. Rozwijanie takich procesów umysłowych, jakie wiążą sięz obserwowaniem zjawisk, z uwagą, pamięcią, wyobraźnią, myśleniem. A przecież bez rozwinięcia tych procesów i zdolności trudno byłoby dzieciom podjąć naukę w szkole. Poszerzenie kręgu zainteresowań wychowanków zależy w znacznym stopniu od nauczyciela. Realizowanie na scenie baśni i legend ze swoimi prosto sformułowanymi przesłaniami, stanowi znakomity punkt wyjścia do rozmów o postawach i wartościach. Czarno – białe wzorce zachowań wyraźnie pokażą dziecku dobro i zło. Rola nauczyciela, wychowawcy sprowadza się do inspirowania dzieci, wdrażania do czerpania zadowolenia, przyjemności z pokonywania trudności, pracy twórczej. Pomocą jest taniec jako najwyższa forma radości, wyraz emocji i środek komunikacji międzyludzkiej. Zaspokaja on potrzeby czysto estetyczne. ” Zasada swobodnej ekspresji twórczej na zajęciach ...
