Zaloguj się aby ocenić lub skomentować publikację.
CZYM JEST WYCHOWANIE PRZEZ TEATR ?
Dziecko jako uczestnik i podmiot wychowania przez teatr
Od dawna łączono teatr z wychowaniem. Wielkie tragedie odgrywanew starożytnych Atenach miały na celu urobienie umysłowe i moralne obywateli. Wielkie średniowieczne widowiska religijne miały zbliżyć serca wiernych do postaci Chrystusa i Jego świętych. Na wychowawczą rolę teatru szkolnego zwrócił uwagę Sturm, twórca szkoły humanistycznej. Jego uczniowie odgrywali tragedie klasyczne, aby poznać lepiej kulturę antyczną i wykształcić się językowo. Duże zasługi dla rozwoju teatru szkolnego położyli jezuici, którzy na wzór humanistycznego gimnazjum Sturma zorganizowali dla świata katolickiego swoje własne szkolnictwo. W XVIII w. reformy teatru dokonali pijarzy z Konarskim na czele. Ksiądz Bohomolec, który komediami zasilał w pierwszych latach jego istnienia Teatr Narodowy, rozpoczął swoją karierę dramaturga od pisania sztuk przeznaczonych dla uczniów. Reforma Konarskiego obejmowała nie tylko artystyczną stronę teatru szkolnego, ale przede wszystkim ideową. W swym wychowawczym systemie zwracał on uwagę nie tylko na rozbudzanie uczuć narodowych w sercach swych uczniów, ale również na aktualne w danej chwili dziejowej potrzeby społeczeństwa i państwa i przez to stwarzał podwaliny wychowania obywatelskiego. W okresie niewoli teatr publiczny w Polsce, tam gdzie nie docierała cenzura, staje się prawdziwą świątynią narodową i krzewicielem skołatanego ducha, często jedyną instytucją, w której publicznie wolno się odezwać po polsku .Niestety nie wolno było sięgnąć do romantyków polskich, aby piękna wizją walki o niepodległość zagrzać serca. To też pełnymi uroku są w tym czasie przedstawienia amatorskie urządzane przez młodzież szkolną, czasami bez udziału dorosłych. Są one małym bohaterstwem, bo przecież za nie mogło grozić wydalenie ze szkoły, prześladowanie, Sybir.
Faktem przełomowym było ukazanie się w r. 1926 książki Lucjusza Komarnickiego pod tytułem „ Teatr Szkolny” – pierwsza naukowa rozprawa pedagogiczna poświęcona temu zagadnieniu.” Teatr, wedle Komarnickiego, tak zawodowy jak i szkolny jest przede wszystkim „ instytucją poświęconą poezji”, źródłem radości i energii duchowe, powinien budzić w nas twórczą fantazję i służyć sprawie rozwoju duchowego człowieka.”
W latach dwudziestych i trzydziestych XX w. „ nowe wychowanie” wywierało poważny wpływ na teorię i praktykę wychowania w Polsce. Podstawą i wspólnym jego elementem była teza o konieczności rozwoju aktywności dziecka, poszanowana jego natury i zaufania do niego. Stąd od nowej szkoły wymagano, by stała się szkołą życia, doświadczenia, czynu i aktywności. Nowa szkoła ,to instytucja na miarę dziecka, uwzględniająca całe jego życie psychiczne – stronę intelektualną oraz procesy uczuciowe i wolicjonalne. Programy szkoły powszechnej zwracały uwagę na teatr szkolny we właściwym tego słowa znaczeniu, na elementy teatralne zawarte w samym nauczaniu oraz ...
